عزیز مصطفایی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: هنر ارغوان‌بافی یکی از اصیل‌ترین و کهن‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی در منطقه اورامانات است که ریشه در ذوق، صبر و مهارت مردم این دیار دارد. این هنر برگرفته از طبیعت کوهستانی منطقه است و از شاخه‌های درخت ارغوان، که به نرمی و انعطاف شهرت دارد، برای بافت انواع وسایل کاربردی و تزئینی استفاده می‌شود.

وی افزود: هنر ارغوان‌بافی در منطقه اورامانات امروز تنها در دو روستا باقی مانده است؛ یکی در روستای داریان از توابع استان کرمانشاه و دیگری در روستای دیوزناو از استان کردستان. این دو روستا به‌نوعی آخرین نگهبانان این هنر کهن به شمار می‌آیند و تلاش اهالی آن‌ها موجب شده است که ارغوان‌بافی همچنان زنده بماند و از خطر فراموشی کامل نجات پیدا کند.

این دانش‌آموخته دکترای مردم‌شناسی گفت: در گذشته، ارغوان‌بافی بخشی از زندگی روزمره مردم روستاهای اورامانات بود و زنان و مردان روستایی از این هنر برای ساخت وسایلی مورد استفاده در خانه و مزرعه بهره می‌بردند. بسیاری از خانواده‌ها ابزارهای خود را با دستان هنرمندشان می‌بافتند و از آن در کارهای روزمره استفاده می‌کردند.

وی خاطرنشان کرد: از مهم‌ترین وسایلی که با ارغوان ساخته می‌شود می‌توان به سبدهای حمل میوه و سبزی، زنبیل‌های خرید، ظروف نگهداری نان و خشکبار، زیراندازهای حصیری، جای سیب‌زمینی و پیاز، و حتی قفس‌های سنتی پرندگان اشاره کرد. در سال‌های اخیر نیز برخی از هنرمندان با الهام از طرح‌های بومی، وسایل تزئینی مانند آویز، قاب، و چراغ‌های طبیعی از ارغوان تولید می‌کنند.

مصطفایی افزود: این وسایل علاوه بر زیبایی و ماندگاری، کاملاً دوستدار محیط زیست هستند و هیچ ماده شیمیایی در فرآیند ساخت آن‌ها به کار نمی‌رود. به همین دلیل، محصولات ارغوانی نه‌تنها اصالت فرهنگی دارند، بلکه از نظر زیست‌محیطی نیز ارزشمند و پایدار به شمار می‌روند.

این دانش‌آموخته دکترای مردم‌شناسی گفت: متأسفانه در سال‌های اخیر با تغییر سبک زندگی و ورود کالاهای صنعتی، ارغوان‌بافی تا حد زیادی از رونق افتاده است. بسیاری از استادکاران قدیمی دیگر فعالیتی ندارند و جوانان کمتر به یادگیری این هنر علاقه نشان می‌دهند، در نتیجه خطر فراموشی آن جدی است.

مصطفایی افزود: برای حفظ و احیای این هنر، لازم است کارگاه‌های آموزشی، بازارچه‌های صنایع‌دستی و حمایت‌های فرهنگی و اقتصادی از هنرمندان محلی افزایش یابد. ارغوان‌بافی نه‌تنها نماد فرهنگ و هویت اورامانات است، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک ظرفیت اقتصادی و گردشگری، زمینه اشتغال پایدار و معرفی هنر بومی این منطقه را فراهم کند.

انتهای خبر/