به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۳۱ تا ۳۸ سوره «عنکبوت» به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ

وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ ۖ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ ﴿٣١﴾ قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا ۚ قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِيهَا ۖ لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٣٢﴾ وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ۖ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٣٣﴾ إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَىٰ أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿٣٤﴾ وَلَقَدْ تَرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٣٥﴾ وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٣٦﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٣٧﴾ وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَدْ تَبَيَّنَ لَكُمْ مِنْ مَسَاكِنِهِمْ ۖ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ ﴿٣٨﴾

چون فرستادگان ما با مژدۀ [ولادت اسحاق] نزد ابراهیم آمدند گفتند: البته ما اهل این شهر را [که با لوط مخالفت کردند] نابود می‌کنیم؛ زیرا اهلش [بر خود و دیگران] همواره ستمکار بودند (٣١) [ابراهیم] گفت: لوط در آن‌جاست. گفتند: ما به کسانی که در آن‌جا هستند و [زندگی می‌کنند] داناتریم، حتماً او و خانواده‌اش را نجات می‌دهیم مگر همسرش را که از باقی‌ماندگان [در بین کافران] خواهد بود‌ (٣٢) چون فرستادگان ما [به‌صورت انسان‌هایی آراسته] نزد لوط آمدند، به سبب [حضور] آنان لوط بدحال و بی‌طاقت شد، [به او] گفتند: مترس، و اندوهگین مباش! مسلّماً ما نجات‌دهندۀ تو و خانواده‌ات هستیم به جز همسرت که از باقی‌ماندگان [در بین کافران] است‌ (٣٣) ما بر اهل این شهر به سبب کار بسیار زشتی که انجام می‌دهند عذاب سختی از آسمان فرود می‌آوریم‌ (٣٤) [آن شهر را با عذاب آسمانی درهم کوبیدیم،] و از آن [منطقۀ عذاب‌زده] نشانه‌ای روشن برای مردمی که اهل اندیشه‌اند بر جای گذاشتیم‌ (٣٥) و [نیز] به‌سوی اهل مَدین برادرشان شعیب را [فرستادیم]، پس گفت: ای قومِ من! خدا را بپرستید و از [عذاب] روز قیامت بیم داشته باشید، و در زمین تبهکاری و فتنه‌انگیزی نکنید [که بسیار زشت است]‌ (٣٦) پس او را انکار کردند، در نتیجه زلزلۀ سختی آنان را فراگرفت، نهایتاً در خانه‌هایشان به رو درافتاده، جسمی بی‌جان شدند‌ (٣٧) و [قوم] عاد و ثمود را [نیز هلاک کردیم]، و [سرنوشتِ شومشان از] مَسکن‌های [خالی و خراب] آنان برای شما پیدا و نمایان است، شیطان اعمال [زشت] آنان را [برای این‌که به آسانی مرتکب شوند] در نظرشان آراست، در نتیجه از راه [خداوند] بازشان داشت، درحالی‌که [در تشخیص حق از باطل] آگاهی داشتند‌ (٣٨)