به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ پیروزی مسعود پزشکیان در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، راه را برای بازگشت محمدرضا عارف از انزوای سیاسی به مسئولیت‌های اجرایی کشور باز کرد. 

معرفی عارف به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور، طیف رادیکال اردوگاه اصلاحات را با شوک جدی مواجه کرد؛ جریانی که انتظار داشت، کرسی معاون اولی دولت به محمدجواد ظریف به پاس تلاش‌هایی که در رقابت‌های انتخاباتی کرده بود، برسد حالا این جایگاه را بر باد رفته می‌دید. 

پزشکیان در اقدامی غافلگیرکننده عارف را که شاید بتوان گفت در بین جریان اصلاح‌طلب همواره قربانی تمامیت‌خواهی طیف رادیکال بوده است، به عنوان معاون اول خود منصوب کرد تا از این طریق آرام آرام وعده تشکیل دولت وفاق ملی را محقق کند. 

این اقدام پزشکیان نقطه آغاز فشار سهم‌خواهان به رئیس‌جمهور و معاون اول وی شد؛ طیف رادیکال اصلاحات که همواره در ادوار مختلف نشان داده بود که تمایلی به مسئولیت بخشیدن به عارف ندارد، این بار وی را در جایگاه معاون رئیس‌جمهور نظاره‌گر شد. همین باعث شد فشارها بر دولت چهاردهم آغاز شود. 

لابی چپ‌ها و داستان گوشه‌نشینی‌های عارف! 

در جریان تشکیل مجلس دهم، لیست امید با سرلیستی عارف به مجلس راه یافت و اکثریت مجلس را اصلاح‌طلبان تشکیل دادند، در حالی که عارف انتظار داشت که هم‌حزبی‌هایش از وی برای ریاست مجلس حمایت کنند اما بدنه اصلاح‌طلب مجلس به علی لاریجانی اقبال نشان داد و همین باعث شد با حمایت و لابی‌های بیرون مجلس، اصلاح‌طلبان علی لاریجانی را برای ریاست قوه مقننه انتخاب کرده و عارف را در حد ریاست بر فراکسیون اکثریت مجلس محدود کنند؛ وی در تمام چهار سال دوران نمایندگی خود از بی‌مهری هم‌حزبی‌هایش گله‌مند بود. 

عارف آن زمان معتقد بود که رأی لازم برای ریاست مجلس را داشته اما از پشت چاقو خورده و برخی افرادی که با لیست امید به مجلس آمده بودند به رقیب او لاریجانی رأی داده‌اند؛ رئیس فراکسیون بزرگ مجلس اعتقاد داشت که نامردی چپ‌ها و چراغ سبز از بیرون طوری لابی کرده‌اند که او گوشه‌نشین شود. 

بعدها البته بازوی رسانه‌ای جریان اصلاحات عارف را لال‌الدوله مجلس خواند زیرا وی برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های آن‌ها در مجلس هیچ گامی بر نداشته بود. 

تاب نیاوردن عارف البته تنها به مجلس دهم ختم نمی‌شود، چرا که بزرگترین فریب جریان اصلاحات به هم‌حزبی‌شان در دوران انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در سال ۹۲ بود. 

گلایه از حسن روحانی به خاطر تعارف نکردن پست معاون اولی! 

او که با قدرت برای رقابت‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری وارد میدان شده بود پس از پایان مناظره‌های انتخاباتی از ادامه کار انصراف داد و میدان را برای پیروزی حسن روحانی خالی کرد. 

اگرچه وی با لابی جریان اصلاحات از رقابت‌های انتخاباتی سال ۹۲ کنار رفت اما بعدها اطرافیان حسن روحانی مدعی شدند که پیروزی حسن روحانی متعلق به خود وی بوده و ارتباطی به کنار رفتن عارف ندارد. 

این اظهارات در حالی مطرح بود که عارف انتظار داشت که روحانی به پاس این فداکاری، وی را به عنوان معاون اول خود معرفی کند اما روحانی هرگز چنین مسئولیتی را به عارف تعارف نکرد. 

بعدها عارف در اظهاراتی از حسن روحانی گلایه کرد و گفت: فردی که در دولت اصلاحات معاون اول موفقی بوده اگر بنا بود به دولت برود معاون اولی بود. وقتی روحانی معاون اولی را پیشنهاد نمی‌دهد و سه پست دیگر را می‌گوید می‌فهمم که ایشان می‌خواهد محترمانه بگوید، آقای عارف شما همان بیرون کمک کنید برای ما بهتر است. 

او این را هم گفت که در یک جلسه‌ای در خدمت آقای روحانی بودیم و دو سه پست مطرح کرد. وزارت ارتباطات، وزارت علوم و معاونت علمی. من برای هر سه پست نفرات مناسب‌تر از خودم را معرفی کردم. این را برای اولین بار می‌گویم تلقی من از این پیشنهادها این بود که آقای روحانی تمایلی به حضور فیزیکی من در دولت ندارد. 

این ادعای عارف در دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی در حالی مطرح شد که جریان اصلاحات تمام قد از ریاست‌جمهوری روحانی حمایت کرده بود و خود را عامل پیروزی وی در انتخابات ریاست‌جمهوری می‌دانست اما حاضر نشد از ورود عارف به دولت روحانی حمایت کند. 

تحرکات عارف در دولت و پیام روشن به هم حزبی‌هایش! 

کشیدن زیرپای عارف در شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هم یکی دیگر از تلاش‌های جریان تندرو اصلاحات بود تا وی را از عالی‌ترین تشکیلات تصمیم‌گیر در اردوگاه اصلاحات کنار بگذارد. انحلال این شورا آن هم در آستانه انتخابات مجلس یازدهم محافل سیاسی کشور را شوک زده کرد و موجب شد اصلاح‌طلبان از راه‌یابی به مجلس بازمانده و به تعبیری خودکشی سیاسی کنند. 

علیرضا سلیمی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در این باره به راه دانا گفت: بزرگ‌ترین خصوصیت اصلاح‌طلبان سهم‌خواهی آن‌هاست به خیال اینکه دولت شرکت سهامی است تا زمانی که سهمشان داده شود راضی هستند اما به محض اینکه مخالف میل آن‌ها عمل شود شروع به اعتراض و شانتاژ می‌کنند. 

وی این را هم گفت که از منظر این جریان تفاوتی نمی‌کند که بنای تخریب چه کسی گذاشته شود از همین رو به راحتی حتی علیه هم‌‎حزبی‌های خود تلاش می‌کنند کما اینکه انتخاب کابینه آقای پزشکیان را تاب نیاورده و بنای فشار به دولت را گذاشتند. 

حالا پس از فراز و نشیب‌های سیاسی فراوان مردی که همیشه به نفع حزبش انصراف داده به عنوان معاون اول دولت پزشکیان منصوب شده است و تلاش می‌کند با تحرکات زیاد در دولت پیام روشنی را برای طیف رادیکال اصلاحات مخابره کند. 

اخبار انتصابات پی در پی عارف از معاونان و مشاوران گرفته تا حضور در تمام جلسات معارفه وزرا به جای رئیس‌جمهور و سخنرانی‌های پشت سر هم نشان می‌دهد که وی نه تنها قصد دارد در طول دست کم چهار سال آینده تمام ناکامی‌های خود را به عنوان یک مقام رسمی جبران کند بلکه می‌خواهد به هم‌حزبی‌هایش یک پیام روشن مخابره کند!

منبع: راه دانا

انتهای خبر/