عباس سلیمی‌نمین در گفتگو با خبرنگار سیاسی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با تأکید بر اهمیت بازنگری در روایت‌های تاریخی، اظهار داشت: آنچه امروز در ارتباط با انقلاب اسلامی بسیار مهم است، نوع تدوین تاریخ دوران پهلوی است که به گونه‌ای ارائه می‌شود تا انقلاب اسلامی را یک عامل منفی نشان دهد.

وی افزود: روایتی که امروزه از دوران پهلوی ارائه می‌شود، این ذهنیت را القا می‌کند که کشور در مسیر پیشرفت قرار داشت و به‌زودی بر همه مشکلات فائق می‌آمد، همان‌گونه که محمدرضا پهلوی بارها ادعا می‌کرد که ایران در آستانه ورود به دروازه‌های تمدن بزرگ بود که متأسفانه این روایت بعد از انقلاب چندان به چالش کشیده نشده و فرصت‌های لازم برای تغییر آن فراهم نشد.

این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: یکی از دلایل این امر، عدم سرمایه‌گذاری کافی بر پژوهش‌های تاریخی بعد از انقلاب اسلامی است، ما به امر پژوهش بهای چندانی ندادیم و یا اگر هم در برخی موارد پژوهشی انجام شد، آن را در مسیر نادرست هدایت کردیم. پژوهش را فرصتی برای بهره‌مند کردن اطرافیان دیدیم، نه ابزاری برای کشف حقیقت.

وی در ادامه به بررسی نقش بیگانگان در تاریخ معاصر ایران پرداخت و تصریح کرد: بر اساس اسناد انگلیسی، آمریکایی و سایر کشورها، بیگانگان در کودتای ۱۲۹۹ نقش مستقیمی داشتند. اما ما چرا تا به امروز به اسناد آمریکایی‌ها اولویت نداده‌ایم تا زوایای پنهان این کودتا را آشکار کنیم، متأسفانه بیشتر تمرکز ما بر اسناد انگلیسی بوده است، درحالی‌که باید نگاه جامع‌تری به این رویداد داشت.

این فعال سیاسی با اشاره به خروج روس‌ها از صحنه سیاست ایران پس از انقلاب اکتبر گفت: این خروج، فرصتی استثنایی برای انگلیسی‌ها ایجاد کرد تا ایران را به‌طور کامل تحت سلطه خود درآورند. انگلیسی‌ها با رعایت بالاترین سطوح مخفی‌کاری، کودتای ۱۲۹۹ را هدایت کردند و حتی اسناد زیادی در این باره حذف شده است. به عنوان مثال، سیروس غنی که خود و پدرش از سلطنت‌طلبان بودند، در تحقیقاتش اذعان می‌کند که در روزهای عادی، بین سفارت انگلیس در تهران و وزارت خارجه لندن چندین تلگراف رد و بدل می‌شد، اما در روز کودتا هیچ تلگرافی وجود ندارد یا بسیار کم است، که این امر نشان‌دهنده پنهان‌کاری و حذف اسناد است.

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران، همچنین درباره نقش انگلیسی‌ها در سرکوب نهضت مشروطه و بازگرداندن استبداد به ایران اظهار داشت: مشروطه، گام بلندی در مسیر توسعه سیاسی ایران بود که ملت ایران را از سایر ملت‌های منطقه متمایز می‌کرد. در آن زمان، هیچ‌یک از کشورهای منطقه قانون اساسی یا مجلس نداشتند، اما ملت ایران موفق به ایجاد این ساختارها شد. انگلیسی‌ها که از این پیشرفت نگران بودند، با اجرای کودتای ۱۲۹۹، کشور را دو گام به عقب برگرداندند.

سلیمی‌نمین ادامه داد: در دانشگاه‌ها نیز متأسفانه تلاش می‌شود رضاخان را به‌عنوان دیکتاتور مصلح معرفی کنند، در حالی‌که مفهوم دیکتاتور مصلح کاملاً متناقض است، دیکتاتور، فردی است که تنها نظر خود را مبنا قرار می‌دهد و امکان استفاده از ظرفیت‌های جامعه را محدود می‌کند. با این حال، برخی تلاش دارند چهره‌ای مثبت از رضاخان ارائه دهند و او را حتی پدر ایران نوین بنامند.

وی با اشاره به عملکرد اقتصادی رضاخان تصریح کرد: رضاخان طی مدت کوتاهی، ثروتمندترین فرد کشور شد و املاک وسیعی را غصب کرد، این امر نشان‌دهنده حرص و ولع وی برای انباشت ثروت است. حتی منابع سلطنت‌طلب نیز اذعان دارند که رضاخان بسیاری از املاک را با تهدید و زور تصاحب و دهقانان را از هستی ساقط کرد. بنابراین، ادعای اینکه رضاخان قصد آبادانی کشور را داشت، کاملاً نادرست است.

این پژوهشگر تاریخ تأکید کرد: ما باید برای حفظ و صیانت از انقلاب اسلامی، روایت‌های نادرست تاریخی را اصلاح کنیم و دانشگاه‌ها را به سمت پژوهش‌های دقیق‌تر و بی‌طرفانه‌تر هدایت کنیم چرا که تنها از این طریق می‌توان نسل جدید را از واقعیت‌های تاریخ معاصر ایران آگاه ساخت.

انتهای خبر/