به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۲۰۷ تا ۲۲۷ سوره «شعراء» به شرح زیر است:

مَا أَغْنَیٰ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿۲۰۷﴾

آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می‌یافتند [عذاب را] از آنان دفع نخواهد کرد، (۲۰۷) 

وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿۲۰۸﴾

و [مردم] هیچ شهری را نابود نکردیم مگر آنکه بیم دهندگانی برای آنان بود، (۲۰۸) 

ذِکْرَیٰ وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿۲۰۹﴾

برای اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده‌ایم [که مردمی را بدون فرستادن پیامبر نابود کنیم.] (۲۰۹) 

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿۲۱۰﴾

قرآن را شیطان‌ها نازل نکرده اند، (۲۱۰) 

وَمَا یَنْبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿۲۱۱﴾

و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست، و قدرت [وحی کردن چنین کتابی را] ندارند، (۲۱۱) 

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿۲۱۲﴾

بی‌تردید آنان از شنیدن [وحی الهی و اخبار ملکوتی] محروم و برکنارند. (۲۱۲) 

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿۲۱۳﴾

پس با خدا معبودی دیگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهی شد. (۲۱۳) 

وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ ﴿۲۱۴﴾

و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده، (۲۱۴) 

وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۲۱۵﴾

و پر و بال [فروتنی و تواضع] خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند بگستر، (۲۱۵) 

فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۲۱۶﴾

پس اگر تو را نافرمانی کردند بگو: من از آنچه انجام می‌دهید، بیزارم؛ (۲۱۶) 

وَتَوَکَّلْ عَلَی الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿۲۱۷﴾

و بر توانای شکست ناپذیر مهربان توکل کن، (۲۱۷) 

الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿۲۱۸﴾

هم او که تو را هنگامی که [برای عبادت] می‌ایستی، می‌بیند، (۲۱۸) 

وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿۲۱۹﴾

و گردش و حرکت تو را در میان سجده کنندگان [مشاهده می کند،] (۲۱۹) 

إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۲۲۰﴾

یقیناً او شنوا و داناست. (۲۲۰) 

هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَیٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿۲۲۱﴾

آیا شما را خبر دهم که شیطان‌ها بر چه کسانی نازل می‌شوند؟ (۲۲۱) 

تَنَزَّلُ عَلَیٰ کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿۲۲۲﴾

بر هر دروغ‌پرداز گنه پیشه‌ای نازل می‌شوند، (۲۲۲) 

یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿۲۲۳﴾

که گوش [بر القائات و اغواگری های شیطان] می‌سپرند، و بیشتر شیطان‌ها دروغگویند، (۲۲۳) 

وَالشُّعَرَاءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿۲۲۴﴾

و [پیامبر، شاعر و خیال پرداز نیست، چون] شاعران [خیال پرداز] را [که حقایق را هجو می کنند، و با مطالب بی اساس به واقعیات می تازند] گمراهان، پیروی می‌کنند. (۲۲۴) 

أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿۲۲۵﴾

آیا ندانسته‌ای که آنان در هر وادی [باطلی خیال پردازانه] حیران و سرگردانند؟ (۲۲۵) 

وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ ﴿۲۲۶﴾

و مطالبی می‌گویند که خود عمل نمی‌کنند، (۲۲۶) 

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ﴿۲۲۷﴾

مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند و خدا را بسیار یاد کردند و پس از آنکه [با شعرهای باطل دشمنان، هجویّات مشرکان و یاوه های کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهای توحیدی و اصیل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خویش] برخاستند، و کسانی که ستم کرده اند، به زودی خواهند دانست که به چه بازگشت گاهی باز خواهند گشت؟! (۲۲۷)