به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

ثُمَّ أَسْكَنَ سُبْحَانَهُ آدَمَ دَاراً أَرْغَدَ فِيهَا [عِيشَتَهُ‏] عَيْشَهُ وَ آمَنَ فِيهَا مَحَلَّتَهُ وَ حَذَّرَهُ إِبْلِيسَ وَ عَدَاوَتَهُ فَاغْتَرَّهُ عَدُوُّهُ نَفَاسَةً عَلَيْهِ بِدَارِ الْمُقَامِ وَ مُرَافَقَةِ الْأَبْرَارِ فَبَاعَ الْيَقِينَ بِشَكِّهِ وَ الْعَزِيمَةَ بِوَهْنِهِ وَ اسْتَبْدَلَ بِالْجَذَلِ وَجَلًا وَ [بِالاعْتِزَازِ] بِالاغْتِرَارِ نَدَماً ثُمَّ بَسَطَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لَهُ فِي تَوْبَتِهِ وَ لَقَّاهُ كَلِمَةَ رَحْمَتِهِ وَ وَعَدَهُ الْمَرَدَّ إِلَى جَنَّتِهِ وَ أَهْبَطَهُ إِلَى دَارِ الْبَلِيَّةِ وَ تَنَاسُلِ الذُّرِّيَّةِ.

ترجمه: 

سپس خداوند آدم را در خانه‌ای مسکن داد که زندگی در آن گوارا بود، جایگاه او را امن و امان بخشید و او را از شیطان و دشمنی او ترساند، پس شیطان او را فریب داد، بدان علّت که از زندگی آدم در بهشت و هم‌نشینی او با نیکان حسادت ورزید. 

پس آدم (ع) یقین را به تردید، و عزم استوار را به گفته‌های ناپایدار شیطان فروخت و شادی خود را به ترس تبدیل کرد، که فریب خوردن برای او پشیمانی آورد. 

آنگاه خدای سبحان در توبه را بر روی آدم (ع) گشود و کلمه رحمت، بر زبان او جاری ساخت و به او وعده بازگشت به بهشت را داد، آنگاه آدم (ع) را به زمین، خانه آزمایش‌ها و مشکلات، فرود آورد، تا ازدواج کند، و فرزندانی پدید آورد.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/