به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ شهيد عباس رضائيان، روز سوم خردادماه سال ۱۳۵۰ در روستای دهنو از توابع شهرستان طبس متولد و روز هجدهم شهریور۱۳۶۷ در منطقه جنوب به فیض شهادت نایل شد. در این قسمت گوشه هایی از وصیت نامه این قهرمان عرصه های نبرد را تقدیم علاقه مندان می کنیم:

وصیت نامه شهید عباس رضائیان

من با اعتقاد به اسلام ودفاع از ميهن اسلامي به جبهه هاي حق، اين دانشگاه الهيات، پيكار كردم و دشمنان اسلام را به خاك و خون كشيدم. اما در اين جا مسئله اي كه بايد گفته شود، به جبهه آمدم كه اگر پيروز گشتم كه ثوابش را خداوند مي دهد. اما اگر به شهادت رسيدم، اين آرزوي قلبيم، باز هم پيروز هستم و در نزد خدا روزي مي خورم. اما اي مردم اگر افرادي در ميان شما بودند و رفتند و به فيض عظيم شهادت نائل آمدند، وظيفه شما در اينجا بسي سنگينتر خواهد شد، چون كه شما نبايد بگذاريد كه با به شهادت رسيدن جمعي از شما، دشمنان خوشحال شوند و سنگرهاي آنان در جبهه خالي بماند.

توصيه شهید به سنگر داران مدرسه

اما من صحبتي دارم با همكاران و دانش آموزان در سنگر مدرسه: اي دانش آموزان ....... اگرمن يك زماني در ميان شما بودم و شما را ناراحت مي كردم بايد مرا حلال كنيد. اما از شما تمنا دارم كه در وقت نماز، براي سلامتي امام و رزمندگان اسلام دعا كنيد و موقعي كه اسلام به وجود شما نياز داشت، با جان و مال جهاد كنيد و نگذاريد كه امام تنها  بماند.

سخنی با والدین و خانواده

اما سخني دارم با پدر و مادرم: اي پدر و مادر! احسنت برشما كه چنين فرزنداني را تربيت مي كنيد كه بتوانند از اسلام دفاع كنند. اي پدر شما بايد در سوگ و شهادت من همچون كوه استوار باشيد، مانندحضرت ايوب كه صبور و پايدار در برابر مشكلات زندگي بود.

مادرجان شما بايد مانند فاطمه زهرا در برابر مشكلات عمل كنيد و مردم را به جبهه و جنگ تشويق كنيد.

اما اي خواهر بزرگوارم! ميدانم كه خواهر در زندگي خيلي دلسوزتر از برادر است. ولي اي خواهر شما بايد همانند زينب كبري در برابر مشكلات استوار و پا برجا باشيد. اما اگر طاقت نداريد وگريه برشما غلبه مي كند، به يادشهيدان كربلا گريه كنيد كه بي كس و تنها در صحراي كربلا افتاده بودند.

ديگر بيشتر از اين مزاحم شما نمي شوم و موفقيت شما را از خداوند منان خواسته و خواهانم.