حجت‌الاسلام والمسلمین رحمان آدینه‌وند در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: حیات بسیار با برکت امام مجتبی (ع) توأم با نکات بسیار آموزنده‌ای برای زندگی ما است، از ویژگی‌های بسیار ممتاز امام مجتبی (ع) حلم حسنی است (قدرت انجام کاری را دارد اما به خاطر خدا و یا امر مهم‌تر و مصلحت بالاتر از آن می‌گذرد) اگر همین ویژگی را در زندگی نصب‌العین خود قرار دهیم، بسیاری از مشکلات و دعواهایی که در خانه است از بین خواهد رفت؛ امام صادق (ع) می‌فرماید: اگر کسی به تو حرفی زد، تو به او ناسزا نگو بلکه بگو اگر آنچه را که می‌گویی هستم که خدا من را اصلاح کند و اگر آنچه را که می‌گویی من نیستم خدا تو را به راه راست هدایت کند. 

کارشناس مسائل دینی افزود: در سیره امام حسن مجتبی (ع) بدترین حرف‌ها را به ایشان می‌زدند، در کوی و برزن امام (ع) قدم می‌زد از ناحیه دوست و دشمن بدترین و رکیک‌ترین الفاظ را برای او و پدر بزرگوارشان امام علی (ع) به‌کار می‌بردند، اما امام حسن مجتبی (ع) به خاطر حفظ دین اسلام از همه این اتهامات می‌گذشتند؛ این سیره امام حسن (ع) را اولاً در زندگی و دوماً در جامعه اجرا کنیم. 

وی گفت: امام حسن مجتبی (ع) در کلام بسیار نورانی می‌فرماید: «النّاسُ فِی دارِ سَهْوٍ وَ غَفْلَةٍ؛ مردم در خانه سهو و غفلت هستند» یعنی‌ عدم استفاده بهینه از عقل، عمل بدون تعقل انجام می‌دهند، نمی‌دانند که فرصت‌ها را از دست می‌دهند؛ هر کاری می‌خواهیم انجام دهیم قبل از آن تعقل و اندیشه کنیم باید انسان ابتدا بیندیشد و سپس اقدام کند چه سخن بگوید و چه فعلی از او سر بزند. 

آدینه‌وند بیان کرد: امام حسن (ع) نسبت به همه معصومان (ع) یک غربت و مظلومیت مضاعفی دارد این امام بزرگوار حتی در خانه خود نیز غریب است، مزار مطهرشان هم غریب است؛ غربتی که امام حسن (ع) چشید امام حسین (ع) ندیده است، امام حسین (ع) یک همسر باوفا به اسم رباب دارد که تا آخر عمر به یاد مظلومیت همسرشان زیر سایه نرفت، حضرت رباب (س) می‌گفت چطور زیر سایه بروم وقتی بدن سیدالشهدا (ع) زیر آفتاب داغ بود. 

کارشناس مسائل مذهبی ادامه داد: امام حسن (ع) را با زهری به نام هلاهل به شهادت رساندند که سمی بسیار مهلک و کشنده است، امپراتوری روم شرقی این زهر را برای معاویه فرستاد و در نامه نوشت این زهر را برای آدمی‌زاد مصرف نکنید حال ببینید که با جگر امام حسن (ع) چه کار کرده است! معاویه با وعده مال بسیار جعده را تطمیع کرد که همسرش امام حسن (ع) را زهر دهد و او نیز چنین کرد و بر اثر آن امام (ع) به شهادت رسید. 

وی افزود: در مناقب ابن شهرآشوب آمده است که وقتی امام حسین (ع) بدن مبارک برادرشان را دفن می‌کردند تیرها را از بدن امام حسن (ع) بیرون کشید؛ در زیارت جامع برای هر کدام از معصومان (ع) یک سلام و یک نکته در ذیل آن آمده است اما وقتی به نام مبارک امام حسن مجتبی (ع) می‌رسد می‌گوید سلام بر آن آقایی که کفنش در اثر تیرها پاره‌پاره شد؛ امام حسین (ع) به محض اینکه از طبیب شنید که کار تمام است شروع به گریه کرد، امام حسن (ع) فرمودندحسین (ع) جان گریه نکن چرا که هیچ روزی مانند روز تو نیست تمام عالم و آدم باید برای تو گریه کنند. 

کارشناس مسائل مذهبی خاطرنشان کرد: امام حسن (ع) به برادرش امام حسین (ع) فرمود: ای برادر من این سومین بار است که مسموم می‌شوم و مانند این‌ بار مسموم نشده‌ام و من امروز می‌میرم پس هرگاه درگذشتم من را در کنار پیامبر (ص) دفن کن چرا که هیچ‌کس به نزدیکی او سزاوارتر از من نیست مگر آن که از این کار جلوگیری شود که در آن صورت نباید به اندازه حجامتی خون‌ریزی شود. 

وی با اشاره به ویژگی‌های ممتاز امام حسن (ع) گفت: از جمله ویژگی‌های امام حسن مجتبی (ع) این بود که ایشان محبوب رسول خدا بود و پیامیر (ص) اورا می‌بوسید و بسیار او را دوست داشت؛ ویژگی دوم عبودیت و بندگی این امام بزرگوار است؛ ائمه (ع) ما مظهر بندگی خدا بودند همان‌طور که فرزند بزرگوارشان امام صادق (ع) در مورد ایشان می‌فرماید: «عابدترین مردم در زمان خودش بود»؛ عبودیت خدا بنده را عزیز می‌کند؛ امیرالمؤمنین (ع) در توصیت امام حسن مجتبی (ع) فرمود: مثل او در میان مسلمانان مانند حضرت یحیی (ع) است زیرا خداوند به حضرت یحیی (ع) در کودکی نبوت و حکمت داد. 

آدینه‌وند عنوان کرد: ویژگی سوم حضرت (ع) سخاوت این امام همام بود؛ ایشان ثروتمند بود و منابع مالی ایشان از محل‌های بود یکی موقوفات پیامبر (ص) بود و بساتین سبعه در اختیار ایشان بود، تمام چاه‌هایی که امام علی (ع) در طول ۲۵ سالی که از حکومت دور بود حفر کرده بود اختیارش با امام حسن (ع) بود، حضرت زهرا (س) نیز موقوفاتی داشتند که در وصیتش آن‌ها را در اختیار امام حسن مجتبی (ع) قرار داده است لذا ایشان بسیار سخاوتمند بودند. 

کارشناس مسائل مذهبی در ادامه افزود: ویژگی چهارم کریم اهل بیت (ع) شجاعت ایشان بود، معاویه در سال ۴۱ هجری در شام حکومیت می‌کرد زمانی به کوفه آمد و چند روزی در کوفه ماند و در مسجد کوفه شروع به اهانت به امیرالمؤمنین (ع) کرد امام حسن (ع) در مقابل معاویه فرمود: بدان من حسن ابن علی (ع) هستم و پدرم امیرالمؤمنین (ع) است تو معاویه‌ای و پدرت سخر است، مادر من زهرا (س) و مادر تو هند است (در احد جگر حمزه (ع) را شکافت)، جد من پیامبر (ص) است و جد تو حرب (یک مشرک بود) است، جده من خدیجه (س) است و جده تو قطیبه است، لعنت خدا بر کسی که نسبش پایین است، لعنت خدا بر کسی که سابقه کفر و نفاق دارد. 

وی یادآور شد: ویژگی پنجم امام حسن مجتبی (ع) مظلومیت ایشان است، چه اینکه ایشان سخت‌ترین دوران را در طول ۱۰ سال امامت‌شان داشت؛ در سال ۴۱ هجری معاویه خلیفه شد و امام حسن (ع) چون یارانش او را تنها گذاشتند و قدرت از ایشان گرفته شد و مجبور شد برای حفظ اسلام صلح کند؛ در مدائن با پای مجروح او را به خانه عموی مختار آوردند و یارانش پای ایشان را با شمشیر شکافتند؛ از همه بدتر تهمت‌هایی عباسیان بود که در تاریخ برای این شخصیت ایجاد کردند؛ منصور دوانیقی خبیث که سادات حسنی را قلع و قمع کرد، تهمت‌های فروانی به شخصیتی که تمام زندگیش زهد و تقوا است زد برای اینکه شخصیت ایشان را زیر سئوال ببرد. 

آدینه‌وند در پایان گفت: مظلومیت امام حسن (ع) آن‌چنان زیاد است که مؤمنین از کنارش رد می‌شدند و می‌گفتند تو ما را خوار می‌کردی! نمی‌دانند که اگر اما حسن (ع) نبود نه از کربلا، نه از صحیفه سجادیه و نه از حوزه درس امام صادق (ع) خبری نبود؛ پیغمبر اکرم (ص) در وصف ایشان می‌فرماید: «اگر قرار بود همه عقل را یک‌جا جمع کنند و تماشا کنید پسر من حسن بن علی (ع) است»؛ این امام بزرگوار مجمسه عقل است و با آن درایت کمر بنی‌امیه را شکست. 

انتهای خبر/