- گروه : فرهنگی
- شماره : 105429
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه آمده است:
تأسف از فرار مصقله
در خطبه چهل و چهارم نهج‌البلاغه، حضرت علی (ع) با تأسف از فرار مصقله، یکی از شخصیت‌های زمان خود، سخن می‌گویند و به نقد عملکرد او در میدان‌های سخت و موقعیت‌های حساس می‌پردازند.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.
قَبَّحَ اللَّهُ مَصْقَلَةَ، فَعَلَ فِعْلَ السَّادَةِ وَ فَرَّ فِرَارَ الْعَبِيدِ، فَمَا أَنْطَقَ مَادِحَهُ حَتَّى أَسْكَتَهُ وَ لَا صَدَّقَ وَاصِفَهُ حَتَّى بَكَّتَهُ، وَ لَوْ أَقَامَ لَأَخَذْنَا مَيْسُورَهُ وَ انْتَظَرْنَا بِمَالِهِ وُفُورَهُ.
ترجمه:
خداوند متعال مصقله را مذمت و نکوهش کرد؛ اگرچه به انجام کارهای بزرگان همت گماشت، لیکن خود همچون بردگان فراری، میدان را ترک گفت.
هنوز ستایشگران و منقبت‌سرایان به ستایش و حمد او مشغول نشده بودند که ایشان را به سکوت واداشت و پیش از پایان یافتن کلام مدح‌آمیز، آن‌ها را متحمل زحمت و رنج ساخت.
امّا اگر با شجاعت و صلابت می‌ایستاد، به همان میزان که از قابلیت‌ها و توانمندی‌هایش برخوردار بود، از او استقبال می‌کردیم و تا هنگام برخورداری از قدرت و ظرفیت، فرصت و مهلت را به وی اعطا می‌کردیم.
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
