به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۳۳ تا ۴۱ سوره «روم» به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ

وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُم مُّنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ﴿۳۳﴾

و چون مردم را زيانى رسد پروردگار خود را در حالى كه به درگاه او توبه می‌كنند می‌خوانند و آنگاه كه از جانب خود رحمتى به آنان چشانيد به ناگاه دسته‌اى از ايشان به پروردگارشان شرك می‌آورند(۳۳)

لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ﴿۳۴﴾

بگذار تا به آنچه به آن‌ها عطا كرده ايم كفران ورزند [بگو] برخوردار شويد زودا كه خواهيد دانست(۳۴)

أَمْ أَنزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ﴿۳۵﴾

يا [مگر] حجتى بر آنان نازل كرده‌ايم كه آن [حجت] در باره آنچه با [خدا] شريك می گردانيده‌اند سخن می‌گويد(۳۵)

وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ﴿۳۶﴾

و چون مردم را رحمتى بچشانيم بدان شاد می‌گردند و چون به [سزاى] آنچه دستاورد گذشته آنان است صدمه‌اى به ايشان برسد به ناگاه نوميد می‌شوند(۳۶)

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ﴿۳۷﴾

آيا ندانسته‌اند كه [اين] خداست كه روزى را براى هركس كه بخواهد فراخ يا تنگ می‌گرداند قطعاً در اين [امر] براى مردمى كه ايمان می‌آورند عبرت‌ها است(۳۷)

فَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ذَلِكَ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴿۳۸﴾

پس حق خويشاوند و تنگدست و در راه مانده را بده اين [انفاق] براى كسانى كه خواهان خشنودى خدايند بهتر است و اينان همان رستگارانند(۳۸)

وَمَا آتَيْتُم مِّن رِّبًا لِّيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِندَ اللَّهِ وَمَا آتَيْتُم مِّن زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ﴿۳۹﴾

و آنچه [به قصد] ربا می‌دهيد تا در اموال مردم سود و افزايش بردارد نزد خدا فزونى نمی‌گيرد و[لى] آنچه را از زكات در حالى كه خشنودى خدا را خواستاريد داديد پس آنان همان فزونی يافتگانند [و مضاعف می شود](۳۹)

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ هَلْ مِن شُرَكَائِكُم مَّن يَفْعَلُ مِن ذَلِكُم مِّن شَيْءٍ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ﴿۴۰﴾

خدا همان كسى است كه شما را آفريد سپس به شما روزى بخشيد آن‌گاه شما را می‌ميراند و پس از آن زنده می‌گرداند آيا در ميان شريكان شما كسى هست كه كارى از اين [قبيل] كند منزه است او و برتر است از آنچه [با وى] شريك می‌گردانند(۴۰)

ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ﴿۴۱﴾

به سبب آنچه دست‌هاى مردم فراهم آورده فساد در خشكى و دريا نمودار شده است تا [سزاى] بعضى از آنچه را كه كرده‌اند به آنان بچشاند باشد كه بازگردند(۴۱)

انتهای خبر/