به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ مهدی فضائلی تحلیلگر سیاسی طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: سال۱۴۰۳ اگر عجیب‌ترین سال چنددهه اخیر نباشد، بدون تردید یکی از عجیب‌ترین سال‌هاست! 

ویژگی‌های امسال موجب شده تا کشور در ۶ماه اول، توأم با حوادث و رویدادهای مختلف و جنب‌وجوش فراوان، نوعی رکود و کم‌تحرکی را هم شاهد باشد! 

یک بار شرایط این ۶ماه را که تنها ۲هفته از آن باقی‌مانده است، مرور کنیم. 

شروع سال و همزمانی نوروز و ماه مبارک رمضان، پسامدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی که در اسفند سال قبل برگزار شده بود، حادثه تلخ و غیرقابل باور سقوط بالگرد رئیس‌جمهور و همراهان که منجر به شهادت آن‌ها شد و برنامه‌های تشییع در شهرهای مختلف و آمدورفت هیأت‌های متعدد خارجی، تهیه مقدمات برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری، انجام آن و پیامدهای مهم آن از جهات مختلف و مراسم تحلیف و تنفیذ و معرفی اعضای دولت و رأی اعتماد نمایندگان مجلس، محرم و صفر و به‌ویژه اربعین و دهه آخر صفر، ترور شهید هنیه در تهران و داغ‌شدن بحث خونخواهی و بالاخره تعطیلات متعدد سراسری در کنار تعطیلات تابستانی مدارس و دانشگاه‌ها؛ آری، همه این حوادث و رویدادهای مختلف و مناسبت‌های تقویمی فقط در ۶ماه متوالی! 

پس از این ۶ماه پرماجرا وارد ۶ماهه دوم سال می‌شویم؛ درحالی‌که تکلیف مجلس شورای اسلامی روشن شده است، دولت تقریبا مستقر شده، سال تحصیلی جدید آغاز می‌شود و گرمی و تحرک مدارس و دانشگاه‌ها فضای عمومی کشور را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. تا آخر سال و به‌ویژه ۳ماهه پاییز تقریبا تعطیلات ویژه‌ای نداریم و مناسبت‌های دینی و ملی پیش رو نیز غالبا شاد و توأم با جشن است. 

آنچه از ۶ماه گذشته و ماه‌های پیش‌رو مرور شد، صرفا مسائل و رویدادهای داخلی بود و می‌توان تحولات بین‌المللی و به‌ویژه منطقه‌ای را نیز به آن افزود. 

با توجه به فضای ملتهب ۶ماه نخست و رکود ناشی از آن باید منتظر ۶ماه پرنشاط و پرتحرک در فضای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی باشیم؛ ماه‌هایی پر از فرصت‌های ناب که اگر درست شناخته و مدیریت نشود، می‌تواند نگرانی‌هایی را به همراه داشته باشد. 

امید آنکه هم‌صدایی تمامی دولتمردان و کارگزاران کشور با همراهی مردم، نخبگان و جریان‌های مختلف سیاسی، شرایط مناسبی را برای بهره‌برداری از فرصت‌ها تقویت کند و التهاب و تنش را از فضای عمومی کشور بزداید یا دور نگه دارد. 

همانگونه که بارها و بارها گفته شده و همه نیز ضرورت و اولویت آن را درک می‌کنند، بهبود شرایط اقتصادی مهم‌ترین اولویت کشور است و برای حرکت در این مسیر، پیگیری عملی شعار سال یعنی «جهش تولید با مشارکت مردم» باید در صدر فعالیت همه دلسوزان کشور باشد. 

ایجاد دوقطبی‌های کاذب، دامن‌زدن به منازعات، تندروی‌ها و بالابردن مطالبات بدون توجه به مقدورات، از جمله مواردی است که می‌تواند ایجاد شکاف و نقار را جایگزین وحدت و همدلی، و یأس را جانشین امید کند.