- گروه : فرهنگی
- شماره : 105461
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه آمده است:
ضرورت ستايش پروردگار
در خطبه چهل و پنجم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی عمیق و نورانی بر ضرورت ستایش پروردگار تأکید می‌فرمایند؛ پروردگاری که رحمتش پایان‌ناپذیر، آمرزشش فراگیر و نعمت‌هایش همواره جاری است.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.
الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لَا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَ لَا مَأْيُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لَا مُسْتَنْكَفٍ عَنْ عِبَادَتِهِ، الَّذِي لَا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ وَ لَا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ.
ترجمه:
ستایش و حمد، شایسته پروردگاری است که هیچ‌کس از دریای رحمت او ناامید نمی‌شود و راهی برای خروج از گستره نعمت‌های بی‌پایانش وجود ندارد؛ او مهربانی است که آغوش رحمتش همواره به‌سوی بندگان باز است.
هیچ گنه‌کاری از آمرزش الهی محروم نمی‌ماند، زیرا خدای متعال، بندگان توبه‌کار را با لطف بی‌کران می‌پذیرد؛ عظمت و کرامتش چنان است که ترک پرستش او نه سزاوار بنده است و نه ممکن برای دل آگاه.
رحمت خداوند، پیوسته و بی‌انقطاع جاری است و نعمت‌های او پایانی ندارد؛ در برابر چنین خدایی، سر تعظیم فرود آوردن و سپاس‌گزاری، کمترین پاسخ به لطف بی‌منت‌های اوست.
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
