حجت‌الاسلام والمسلمین عین‌الله یعقوب‌زاده در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با اشاره به شاخصه‌های برجسته حکومت علوی، اظهار داشت: حکومت امام علی (ع) نمونه‌ای بی‌بدیل از حاکمیت دینی، عدالت‌محور، ساده‌زیست و قانون‌مدار بود که در آن هیچ‌کس از دایره قانون مستثنا نبود؛ حتی نزدیک‌ترین بستگان امام.

این نویسنده جوان کرمانشاهی افزود: یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های حکومت علوی، مبارزه بی‌امان با فساد در کوچک‌ترین سطوح آن بود. در تاریخ آمده است که یکی از دختران امیرالمؤمنین (ع) گردنبندی را به‌صورت امانت از بیت‌المال برای مراسمی عاریه گرفته بود، اما وقتی آن را بازگرداند، حضرت علی (ع) نه با دختر خود بلکه با مسئول بیت‌المال برخورد قاطع کرد.

وی با اشاره به اصل «عدالت بر مصلحت مقدم است» در اندیشه امام علی (ع)، بیان کرد: برخلاف برخی حاکمان که به بهانه مصلحت، اصول را زیر پا می‌گذارند، امام علی (ع) هرگز عدالت را فدای مصلحت نکرد.

مخالفت با سازش به بهای عدالت

وی افزود: اصحاب امام علی (ع) بارها پیشنهاد مصالحه با معاویه را مطرح کردند، حتی خواستند بخشی از حکومت را به معاویه واگذار کند تا شر او کم شود، اما حضرت قاطعانه مخالفت کرد و فرمود اگر حکمی صادر کنم که بر پایه آن معاویه مرتکب ظلم شود، من در آن ظلم شریک خواهم بود.

یعقوب‌زاده با بیان اینکه آزادی بیان در حکومت امام علی بسیار برجسته بود، گفت: در منابع تاریخی آمده است که خوارج در حضور امام علی (ع) و هنگام سخنرانی ایشان ایجاد مزاحمت می‌کردند. با وجود اعتراض یاران حضرت، امام نه‌تنها سهم این گروه را از بیت‌المال قطع نکرد، بلکه فرمود تا زمانی که دست به شمشیر نبرده‌اند، حقوقشان باید رعایت شود.

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: حضرت علی (ع) بارها تأکید کرد که حتی اگر انتقاد مخالفانش بی‌جا باشد، باید با گفتگو و تبیین پاسخ داده شود و اگر به‌جا باشد، حاکم باید آن را بپذیرد، حتی اگر پذیرش آن به قیمت خدشه‌دار شدن اعتبار دولتش باشد.

مشورت با مردم؛ اصل بنیادین در حکومت علوی

وی افزود: از دیگر ویژگی‌های مهم حکومت امام علی (ع) مشورت با مردم در امور مختلف بود. با اینکه امام معصوم بود، اما در تصمیم‌گیری‌ها از نظر مردم بهره می‌برد و همین امر به مشارکت اجتماعی و دفاع مردم از حکومت کمک می‌کرد.

برخورد بی‌ملاحظه با زیاده‌خواهی نزدیکان

یعقوب‌زاده تصریح کرد: در حکومت علوی هیچ‌گونه رانت‌خواری، ویژه‌خواری و نورچشمی‌گری معنا نداشت، حتی عقیل، برادر حضرت (ع)، زمانی که از ایشان تقاضای سهم بیشتری از بیت‌المال کرد، با برخورد صریح امام مواجه شد و امام حاضر نشد حتی به‌خاطر فقر نسبی عقیل، از حدود شرع تخطی کند.

وی خاطرنشان کرد: حضرت علی (ع) فرماندارانی را که اهل فساد بودند عزل می‌کرد و برخوردی سخت با آنان داشت، حتی اگر از نزدیکان یا منصوبان خودش بودند.

یعقوب‌زاده اظهار کرد: زندگی شخصی و حکمرانی امام علی (ع) هر دو در نهایت ساده‌زیستی بود. برخلاف بسیاری از حاکمان که زندگی اشرافی دارند، امام (ع) با کمترین امکانات حکومت را اداره می‌کرد. 

این نویسنده جوان کرمانشاهی گفت: فرزندان، برادران و دامادهای امام هیچ‌گاه در حکومت مسئولیت اجرایی نگرفتند اما در میدان جنگ در صف اول بودند، مانند امام حسن (ع)، امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) که در خط مقدم نبرد حضور داشتند.

عدالت برای همه اقشار؛ از یهودی تا مسلمان

وی یکی از زیباترین جلوه‌های عدالت علوی را در رفتار قضایی آن حضرت دانست و گفت: در یکی از موارد اختلافی، امام علی (ع) با یک یهودی به دادگاه مراجعه کرد. وقتی قاضی امام را «امیرالمؤمنین» خطاب کرد، حضرت اعتراض کرد که در دادگاه نباید تبعیض باشد. چون امام مدرک نداشت، قاضی به نفع یهودی حکم داد و همین باعث شد آن یهودی مسلمان شود.

انتهای خبر/