به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ حمزه نورعلی‌پور اظهار داشت: حاجیعلی در نوجوانی به کارهای مذهبی علاقه نشان می‌داد و از همان سن در برنامه‌های دینی حضوری فعال داشت. 

وی افزود: برادرم در سن جوانیش که مصادف شده بود با اوج تظاهرات‌های مردم علیه رژیم پهلوی، حضوری فعال داشت و به توزیع عکس امام (ره) و شرکت در راهپیمایی‌ها می‌پرداخت. 

نورعلی‌پور ادامه داد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حاجیعلی به عضویت سپاه درآمد و به عنوان یکی از نیروهای مخلص در خدمت انقلاب بود تا اینکه دشمنان جنگ هشت‌ساله را به ما تحمیل کردند. 

این برادر شهید اظهار کرد: حاجیعلی از همان ابتدای جنگ تحمیلی وارد جبهه نبرد با دشمنان شد و در خط مقدم مشغول دفاع از آب و خاک کشور بود یا در پشت خط به آموزش نظامی رزمندگان می‌پرداخت. 

نورعلی‌پور ادامه داد: برادرم هرچند ماه یکبار مدت کوتاهی به مرخصی می‌آمد و با خانواده دیدار می‌کرد، در این مدت با اینکه از لحاظ بدنی به دلیل استمرار حضور در جبهه و کم خوابی ضعیف شده بود اما نکته‌ای که جالب بود هیچ وقت نماز شبش ترک نشد و در نیمه‌های شب صدای مناجات و راز و نیازش با خدا به گوش می‌رسید. 

وی بیان کرد: حاجیعلی همواره فرزندان و سایر اعضای خانواده‌اش را به پشتیبانی از انقلاب و ولایت فقیه توصیه می‌کرد و می‌گفت تحت هیچ شرایطی دست از حمایت آن‌ها بر ندارند. 

این برادر شهید افزود: شهادت آرزوی حاجیعلی بود تا سرانجام در ۲۴ بهمن ۶۴ در عملیات غرورآفرین والفجر ۸ در منطقه فاو و در حال احداث پل شناور بر روی عرض اروند رود به علت بمباران دشمنان بعثی به درجه رفیع شهادت نایل آمد و به گفته همرزمانش آخرین کلمه‌ای که از دهانش خارج شده بود، نام مقدس امام حسین (ع) بود. 

سردار شهید حاجیعلی نورعلی‌پور در سال ۱۳۳۵ در شهرستان هرسین متولد شد.

انتهای خبر/