به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۱۶۰ تا ۱۸۳ سوره «شعراء» به شرح زیر است:

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ﴿۱۶۰﴾

قوم‌ لوط فرستادگان‌ ‌را‌ تکذیب‌ کردند (۱۶۰)

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴿۱۶۱﴾

آن‌گاه‌ ‌که‌ برادرشان‌ لوط ‌به‌ ‌آنها‌ ‌گفت‌: آیا [‌از‌ ‌خدا‌] پروا نمی‌کنید! (۱۶۱)

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴿۱۶۲﴾

من‌ ‌برای‌ ‌شما‌ فرستاده‌ای‌ امین‌ هستم‌ (۱۶۲)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴿۱۶۳﴾

پس‌ ‌از‌ ‌خدا‌ پروا کنید و ‌از‌ ‌من‌ فرمان‌ برید (۱۶۳)

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿۱۶۴﴾

و ‌بر‌ ‌این‌ [رسالت‌] اجری‌ ‌از‌ ‌شما‌ طلب‌ نمی‌کنم‌ اجر ‌من‌ جز ‌بر‌ پروردگار جهانیان‌ نیست‌ (۱۶۴)

أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ﴿۱۶۵﴾

آیا ‌از‌ میان‌ جهانیان‌ ‌با‌ مردها ‌در‌ می‌آمیزید! (۱۶۵)

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ﴿۱۶۶﴾

و همسرانی‌ ‌را‌ ‌که‌ پروردگارتان‌ ‌برای‌ ‌شما‌ آفریده‌ وا می‌گذارید! بلکه‌ ‌شما‌ مردمی‌ تجاوز کارید (۱۶۶)

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ﴿۱۶۷﴾

گفتند: ای‌ لوط! ‌اگر‌ دست‌ ‌بر‌ نداری‌، قطعا [‌از‌ شهر] اخراج‌ خواهی‌ شد (۱۶۷)

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ﴿۱۶۸﴾

گفت‌: ‌به‌ راستی‌ ‌من‌ ‌از‌ مخالفان‌ عمل‌ شمایم‌ (۱۶۸)

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ﴿۱۶۹﴾

پروردگارا! ‌من‌ و کسان‌ مرا ‌از‌ آنچه‌ می‌کنند نجات‌ بخش‌ (۱۶۹)

فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ﴿۱۷۰﴾

 ‌پس‌ ‌او‌ و کسانش‌ ‌را‌ همگی‌ نجات‌ دادیم‌ (۱۷۰)

إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ﴿۱۷۱﴾

جز پیرزنی‌ ‌که‌ ‌در‌ میان‌ بازماندگان‌ ‌بود‌ (۱۷۱)

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ﴿۱۷۲﴾

سپس‌ دیگران‌ ‌را‌ سخت‌ هلاک‌ کردیم‌ (۱۷۲)

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ﴿۱۷۳﴾

و باران‌ [عذاب‌] ‌بر‌ ‌ایشان‌ باراندیم‌ و باران‌ انذار شدگان‌، بد بارانی‌ ‌است‌ (۱۷۳)

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿۱۷۴﴾

قطعا ‌در‌ ‌این‌ [عقوبت‌] عبرتی‌ ‌است‌ و اکثر آنان‌ مؤمن‌ نبودند (۱۷۴)

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴿۱۷۵﴾

و ‌به‌ راستی‌ پروردگار تو شکست‌ناپذیر مهربان‌ ‌است‌ (۱۷۵)

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ﴿۱۷۶﴾

اهل‌ «ایکه‌» فرستادگان‌ ‌را‌ تکذیب‌ کردند (۱۷۶)

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ﴿۱۷۷﴾

آنگاه‌ ‌که‌ شعیب‌ ‌به‌ آنان‌ ‌گفت‌: آیا [‌از‌ ‌خدا‌] پروا نمی‌کنید! (۱۷۷)

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴿۱۷۸﴾

من‌ ‌برای‌ ‌شما‌ فرستاده‌ای‌ امین‌ هستم‌ (۱۷۸)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴿۱۷۹﴾

پس‌ ‌از‌ ‌خدا‌ پروا کنید و ‌از‌ ‌من‌ فرمان‌ برید (۱۷۹)

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿۱۸۰﴾

و ‌بر‌ ‌این‌ [رسالت‌] اجری‌ ‌از‌ ‌شما‌ طلب‌ نمی‌کنم‌ اجر ‌من‌ جز ‌بر‌ پروردگار جهانیان‌ نیست‌ (۱۸۰)

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ﴿۱۸۱﴾

پیمانه‌ ‌را‌ تمام‌ دهید و ‌از‌ کم‌ فروشان‌ مباشید (۱۸۱)

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ﴿۱۸۲﴾

و ‌با‌ ترازوی‌ درست‌ بسنجید (۱۸۲)

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ﴿۱۸۳﴾

و اجناس‌ مردم‌ ‌را‌ کم‌ ندهید و ‌در‌ زمین‌ سر ‌به‌ فساد ‌بر‌ ندارید (۱۸۳)

انتهای خبر/