به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ شهید «فتح‌الله خسروآبادی» در اول فروردین سال ۱۳۳۱ در شهر ایلام دیده به جهان گشود. پدرش غلامرضا، مردی متدین و غیور بود که سه سال پس از تولد فتح‌الله، به همراه خانواده به کرمانشاه مهاجرت کرد. 

فتح‌الله تحصیلات خود را تا سال سوم متوسطه ادامه داد. در سال ۱۳۵۴ به خدمت سربازی اعزام شد و دوران خدمت خود را در پایگاه هوایی بهبهان گذراند. او در تمام مدت خدمت، اندیشه‌ای جز پیروزی انقلاب اسلامی در سر نداشت و علی‌رغم اینکه چندین بار تحت نظر مأموران ساواک قرار گرفت، هرگز ترس به دل راه نداد. او همواره می‌گفت: «جز از خدا نباید ترسید و جز به انسان نباید احترام گذاشت.» 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فتح‌الله خسروآبادی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و یکی از اولین نیروهای سپاه در منطقه بود. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، همراه با یارانش به جبهه‌های گیلانغرب شتافت. او به همراه شهیدان سید علیرضا معصومی، ترابعلی کریمی و حسین دایی‌چی ضربات سنگینی به ارتش بعث عراق وارد کردند. این اقدامات چنان برای دشمن گران تمام شد که صدام حسین برای سر این چهار دلاور جایزه‌ای تعیین کرد. 

سرانجام در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۵۹، شهید فتح‌الله خسروآبادی و سه همرزمش در یک کمین گرفتار شدند و دشمن بعثی پس از اسارت، سرهای مقدس این چهار شهید را از بدن جدا کرد. بعثی‌ها سرهای نورانی آنان را با خود بردند و پیکرهای بی‌جانشان را در خاک گرم دامنه‌های شیاه‌کوه گیلانغرب رها کردند تا عزت و شرف این سرزمین برای همیشه ماندگار شود. 

شهید «خسروآبادی» بارها برای شناسایی مواضع دشمن، به همراه تیم‌های اطلاعات و عملیات به قلب مواضع بعثی‌ها نفوذ می‌کرد. به دلیل کمبود نیرو و نبود امکان ایجاد خطوط دفاعی مستحکم، عملیات شناسایی و ایذایی بیشتری انجام می‌دادند تا از غافلگیری توسط دشمن جلوگیری کنند.

منبع: نوید شاهد

انتهای خبر/