جهانبخش زنگنه‌تبار در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ ضمن تسلیت ایام محرم و گرامیداشت عملیات مرصاد، اظهار داشت: پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت توسط جمهوری اسلامی ایران در ۲۷ تیرماه ۱۳۶۷، دشمن دچار خطای محاسباتی شد و گمان کرد ایران خسته از جنگ است. آن‌ها تصور کردند که می‌توانند با یک حمله، نظام جمهوری اسلامی را ساقط کنند، به‌همین دلیل دو ماه زودتر از موعد، در اوایل مرداد، دست به عملیات زدند؛ اما با مقاومت مردم و رزمندگان، همانند آنچه در جنگ ۱۲روزه اخیر دیدیم، مواجه شدند.

وی افزود: امروز هم دشمن همان دشمن است، اما در ابعادی گسترده‌تر. آنچه رخ داد فقط حمله دو رژیم صهیونیستی و آمریکا نبود، بلکه در واقع جمهوری اسلامی ایران در برابر ناتو ایستاده بود. اگر از ابتدا می‌گفتیم چه کشورهایی در این حمله نقش داشتند، شاید قابل باور نبود، اما اسناد و شواهد امروز نشان می‌دهد که آمریکا، رژیم صهیونیستی، برخی کشورهای اروپایی و حتی برخی دولت‌های منطقه‌ای به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در این تجاوز دست داشتند.

افشای اطلاعات توسط آژانس، زمینه‌ساز جنایت

این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به نقش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در تحریک دشمن، تصریح کرد: یکی از عوامل اصلی این حمله، گزارش‌های کذب آژانس و شخص گروسی بود که اطلاعات حساس هسته‌ای ایران را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داد. این اطلاعات مبنای حملات هوایی و خرابکارانه علیه مراکز دانش‌بنیان ایران قرار گرفت.

وی در ادامه اظهار کرد: برخی کشورهای منطقه مانند اردن، آسمان خود را در اختیار دشمن قرار دادند و پهپادهای ایرانی را رهگیری کردند. حتی خودشان بعدها اذعان کردند که به رژیم صهیونیستی کمک کرده‌اند. همچنین کشورهای موسوم به گاوهای شیرده، به‌صراحت از سوی ترامپ به‌عنوان تأمین‌کنندگان مالی این جنگ معرفی شدند. همه این‌ها نشان‌دهنده یک مشارکت گسترده و هماهنگ برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران است.

زنگنه‌تبار گفت: در جریان این جنگ، از زنان و کودکان گرفته تا نوزادان بی‌گناه، همه هدف قرار گرفتند و بیش از ۶۰ هزار نفر در غزه به شهادت رسیدند. با وجود این جنایات آشکار، هیچ‌یک از نهادهای بین‌المللی مانند یونیسف، یونسکو یا سازمان بهداشت جهانی واکنش مؤثری نشان ندادند و تنها در حد حرف باقی ماندند. این نهادها باید مستقیماً اعلام جرم می‌کردند، اما عملاً ابزار دست قدرت‌های استکباری شدند.

این کارشناس مسائل سیاسی در پایان تأکید کرد: تمامی کشورها و نهادهایی که به‌نوعی در این تجاوز و نسل‌کشی نقش داشته‌اند، باید پاسخ‌گو باشند. مستندسازی این جنایات ضروری است و جمهوری اسلامی ایران باید این پرونده‌ها را در دادگاه‌های بین‌المللی پیگیری کند. افکار عمومی جهان نیز باید بداند که این یک نبرد صرفاً نظامی نبود، بلکه یک توطئه جهانی علیه استقلال و عزت ملت ایران بود.

انتهای خبر/