- گروه : فرهنگی
- شماره : 106652
در خطبه هشتاد و دوم نهج‌البلاغه آمده است:
دنیاشناسی
در خطبه هشتاد و دوم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی(ع) با نگاهی ژرف به دنیا، آن را سرایی معرفی می‌کند که آغازش مشقت و پایانش نابودی است؛ جایی که بهره‌بردن از حلالش حساب و روی‌آوردن به حرامش عذاب به همراه دارد.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.
مَا أَصِفُ مِنْ دَارٍ أَوَّلُهَا عَنَاءٌ، وَآخِرُهَا فَنَاءٌ! فِی حَلاَلِهَا حِسَابٌ، وَ فِی حَرَامِهَا عِقَابٌ. مَنِ اسْتَغْنَى فِیهَا فُتِنَ وَ مَنِ افْتَقَرَ فِیهَا حَزِنَ، وَ مَنْ سَاعَاهَا فَاتَتْهُ وَ مَنْ قَعَدَ عَنْهَا وَاتَتْهُ، وَ مَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَیْهَا أَعْمَتْهُ.
ترجمه:
خانه دنیا، سرایی است که آغاز آن با سختی و مشقت همراه است و پایانش جز نابودی نخواهد بود. در بهره‌گیری حلال از دنیا، حسابی در کار است و در استفاده حرام از آن، عذابی در پی خواهد آمد.
آن‌که ثروت می‌اندوزد در معرض فریب قرار می‌گیرد و آن‌که تهیدست می‌ماند، غمی جانکاه بر او چیره می‌شود. کوشندگان در راه دنیا، گاه بدان دست نمی‌یابند، اما دنیا خود به سوی کسانی می‌رود که از آن روی برتافته‌اند.
چشم بصیرت، نگریستن به دنیا را مایه آگاهی می‌سازد، حال آن‌که چشم دوختن به جلوه‌های آن، دل را به تیرگی و کوری می‌کشاند.
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
