به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ تَسْبِقْ لَهُ حَالٌ حَالًا فَيَكُونَ أَوَّلًا قَبْلَ أَنْ يَكُونَ آخِراً وَ يَكُونَ ظَاهِراً قَبْلَ أَنْ يَكُونَ بَاطِناً كُلُّ مُسَمًّى بِالْوَحْدَةِ غَيْرَهُ قَلِيلٌ وَ كُلُّ عَزِيزٍ غَيْرَهُ ذَلِيلٌ وَ كُلُّ قَوِيٍّ غَيْرَهُ ضَعِيفٌ وَ كُلُّ مَالِكٍ غَيْرَهُ مَمْلُوكٌ وَ كُلُّ عَالِمٍ غَيْرَهُ مُتَعَلِّمٌ وَ كُلُّ قَادِرٍ غَيْرَهُ يَقْدِرُ وَ يَعْجَزُ وَ كُلُّ سَمِيعٍ غَيْرَهُ يَصَمُّ عَنْ لَطِيفِ الْأَصْوَاتِ وَ يُصِمُّهُ كَبِيرُهَا وَ يَذْهَبُ عَنْهُ مَا بَعُدَ مِنْهَا وَ كُلُّ بَصِيرٍ غَيْرَهُ يَعْمَى عَنْ خَفِيِّ الْأَلْوَانِ وَ لَطِيفِ الْأَجْسَامِ وَ كُلُّ ظَاهِرٍ غَيْرَهُ بَاطِنٌ وَ كُلُّ بَاطِنٍ غَيْرَهُ غَيْرُ ظَاهِرٍ.

ترجمه:

ستایش خداوندی را سزاوار است که هیچ صفتی بر صفت دیگرش تقدم و تأخیر ندارد، تا بتوان گفت پیش از آنکه آخر باشد، اوّل است و پیش از آنکه باطن باشد، ظاهر است. هیچ موجود یگانه و تنها جز او، کامل نیست و هیچ عزیز و گرامی جز او، ذلیل نیست. هیچ توانمند و نیرومندی جز او، مطلقاً توانمند نیست و هیچ مالک و سروری جز او، آزاد و مستقل نیست. هیچ دانا و عالم جز او، دانش‌آموز و پیگیر حقیقت نیست، و هیچ قدرت‌مندی جز او، همیشه توانا نیست و گاهی به ضعف و ناتوانی گرفتار می‌شود.

هر شنونده‌ای جز خداوند، در شنیدن صداهای ضعیف کر است و در برابر صداهای بلند ناتوان؛ همچنین قادر به دریافت آوازهای دور نیست. هر بیننده‌ای جز او، توانایی مشاهده رنگ‌های ناپیدا و اجسام بسیار کوچک را ندارد؛ هر ظاهر غیر از او، پنهان است و هر پنهانی جز او آشکار نمی‌شود.

این حقیقت نشان می‌دهد که تمامی کمالات و صفات ممتاز در خداوند جمع است و هیچ موجودی جز او از فهم، مشاهده، قدرت و توانایی مطلق برخوردار نیست؛ پس شایسته است که همه ستایش‌ها و حمدها به ذات بی‌همتای او اختصاص یابد.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/