به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ بنی‌امیه با ترویج تفکر تقدیرگرایی و دعوت به تسلیم در برابر شرایط موجود، تلاش کردند تا مردم را به پذیرش ظلم و فساد وادار کنند. این تفکر، که منجر به ناکامی در مقاومت در برابر ظلم می‌شد، به نوعی نه‌تنها ارزش‌ها و اصول اسلامی، بلکه نسبت به پیامبر اسلام و آموزه‌های نبوی و اهل بیت (ع) نیز دنبال می‌شد، آن‌ها شعار «از دل برود هر آنکه از دیده برفت» را به‌عنوان رویکرد خود انتخاب کردند. 

این خاندان که همیشه حسادت شدیدی نسبت به سیادت عبدالمطلب و بنی‌هاشم در میان قریش و عرب داشتند، سعی کردند با پیوند با ابولهب که پسر عبدالمطلب بود، به نوعی سیادت را در دست بگیرند، اما این نقشه با ماجرای سوره مسد و آیات آن برای همیشه شکست خورد. 

ابوسفیان و فرزندانش که کینه‌ای عمیق نسبت به پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) داشتند، این دشمنی را به جایی رساندند که به سقیفه و نقض بیعت غدیر انجامید. 

این پیمان‌شکنی، مشابه پیمان الست بود که انسان‌ها با خدا بستند، ولی به دلیل حب نفس به تسلیم در برابر شیطان پرداختند و عهد خود را شکاندند. 

کینه بنی‌امیه و قریش از نبوت و امامت به حدی بود که آن‌ها به بهانه خطرناک بودن تمرکز نبوت و امامت در یک خاندان، بیعت غدیر را شکستند و به سقیفه رفتند، حتی در این مسیر، دختر پیامبر اسلام (ص) را به شهادت رساندند تا یاد غدیر را از تاریخ محو کنند، اما غافل از اینکه دفن شبانه دختر رسول خدا (ص) خود یک سند تاریخی شد که همیشه در تاریخ فریاد خواهد زد. 

معاویه که بعد از ماجرای حکمیت فرصتی برای انتقام از خاندان بنی‌هاشم به‌دست آورده بود، با ترویج تفکر تقدیرگرایی، امت اسلام را به تسلیم در برابر خود وادار کرد؛ در دوران حکومت او، شعار «از دل برود هر آنکه از دیده برفت» به تدریج باعث پاکسازی آثار اسلامی شد؛ در عمل، خلافت اسلامی به سلطنت تبدیل شد و معاویه خود را به جای خلیفه اسلامی، پادشاهی مانند کسری و قیصر معرفی کرد. 

معاویه در دوران سلطنت خود تغییرات زیادی در مفهوم اسلام ایجاد کرد و به نوعی تعریفی جدید از اسلام ارائه داد که تفاوت زیادی با اسلام زمان پیامبر (ص) داشت، این اقدامات موجب شد امام حسین (ع) قیام عاشورا را آغاز کند. 

معاویه تا پایان عمر از درگیری مستقیم با فرزندان علی (ع) اجتناب کرد تا سلطنتش حفظ شود، اما یزید با شهادت امام حسین (ع) در کربلا بنیان حکومت بنی‌امیه را نابود کرد؛ پس از قیام عاشورا، پایه‌های سلطنت بنی‌امیه سست شد، اما نسل‌های بعدی بنی‌امیه همچنان به سیاست‌های معاویه ادامه دادند. 

امروزه، پس از بیش از هزار سال از دوران معاویه، وهابیت اموی همچنان به سیاست‌های او پیروی می‌کند و در برخورد با شیعیان و حتی در ارتباطات با یهودیان از همان رویکردهای معاویه پیروی می‌کند. 

وهابیت اموی در طول تاریخ سعی کردند تا با نابود کردن آثار اسلامی و شهادت خاندان هاشمی، همانند معاویه، تفکر اسلامی اصیل را از ذهن امت اسلام محو کنند؛ آن‌ها با تخریب مکرر مزار مطهر امام حسین (ع) و دیگر صحابه، و همچنین اقدامات یزید در محاصره مدینه، هدف خود را پیش می‌بردند که در نهایت به تضعیف اسلام واقعی بینجامد. 

در ادامه، تخریب قبور بقیع توسط وهابیت اموی یکی از اقدامات ننگین آن‌ها بود، وهابیت می‌دانستند که باقی ماندن حرم‌های اهل بیت (ع) در بقیع به یادآوری مقام و جایگاه خاندان هاشمی خواهد انجامید، به همین دلیل اقدام به تخریب آن‌ها کردند. 

با اینکه بنی‌امیه تصور می‌کردند که تخریب حرم‌های بقیع می‌تواند یاد و خاطره اهل بیت (ع) را از حافظه تاریخی امت اسلام پاک کند، اما این اقدام نه‌تنها باعث فراموشی نشد بلکه باعث شد که یاد اهل بیت (ع) بیشتر از گذشته در ذهن مردم باقی بماند، تخریب این حرم‌ها خود سئوالات زیادی را در ذهن نسل‌های بعدی ایجاد کرد که چرا این اماکن مقدس نابود شدند و چه کسانی در این حرم‌ها دفن بودند؟ 

امید است روزی فرا برسد که حرم‌های بقیع دوباره ساخته شوند و در کنار آن، امام مهدی (عج) شایسته‌ترین جایگاه خاندان هاشمی را برای مردم بیان کند. 

سمیرا حیاتی؛ فعال رسانه‌ای