به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات 19 تا 39 سوره «دخان» به شرح زیر است:

وَ أَن لَّا تَعْلُوا عَلَی اللَّهِ ۖ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ(۱۹)
و در برابر خداوند برترى مجوئید که من براى شما دلیل روشنى مى آورم.

وَ إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَ رَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ(۲۰)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از این که مرا متهم کنید.

وَ إِن لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ(۲۱)

و اگر به من ایمان نمى آورید، از من کناره گیرى کنید. (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید).

فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ(۲۲)

(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت اینها قومى مجرمند.

فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ(۲۳)

(فرمود) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب مى شوید.

وَ اتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ(۲۴)

(هنگامى که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) به یقین آنها (که در تعقیب شما مى آیند) لشکرى غرق شده خواهند بود.

کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ(۲۵)

(سرانجام همگى نابود شدند) چه بسیار باغها و چشمه ها که به جاى گذاشتند،

وَ زُرُوعٍ وَ مَقَامٍ کَرِیمٍ(۲۶)

و کشتزارها و قصرهاى پر ارزش،

وَ نَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ(۲۷)

و نعمتهاى فراوان دیگر که در آن غرق شادمانى بودند!

کَذَٰلِکَ ۖ وَ أَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ(۲۸)

اینچنین بود (ماجراى آنان!) وما این (نعمت ها) را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم.

فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا کَانُوا مُنظَرِینَ(۲۹)

نه آسمان و زمین، بر آنان گریست، و نه به آنها مهلتى داده شد.

وَ لَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ(۳۰)

ما بنى اسرائیل را از عذاب خوار کننده رهایى بخشیدیم;

مِن فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ(۳۱)

از فرعون که متکبرى از زمره اسرافکاران بود.

وَ لَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَیٰ عِلْمٍ عَلَی الْعَالَمِینَ(۳۲)

ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم،

وَ آتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُّبِینٌ(۳۳)

و آیاتى (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکارى در آن بود (ولى آنان کفران کردند و مجازات شدند).

إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَیَقُولُونَ(۳۴)

اینها (مشرکان) مى گویند

إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَیٰ وَ مَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ(۳۵)

«مرگ ما جز همان مرگ اوّل نیست و هرگزبرانگیخته نخواهیم شد.

فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(۳۶)

اگر راست مى گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!»

أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَکْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ(۳۷)

آیا آنان بهترند یا قوم «تُبَّع» و کسانى که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که آنها مجرم بودند.

وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ(۳۸)

ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازى (و بى هدف) نیافریدیم.

مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(۳۹)

ما آن دو را جز به حق نیافریدیم; ولى بیشتر آنان نمى دانند.

انتهای خبر/