به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در کشوری مانند ایران، که ریشه‌های عمیق فرهنگی و اخلاقی در آن همواره بر احترام به جان انسان‌ها و رعایت حقوق دیگران تأکید داشته، توجه به قوانین راهنمایی و رانندگی نه یک اجبار قانونی، بلکه بخشی از فرهنگ شهروندی است.

امروز آمارها نشان می‌دهد که بخش بزرگی از مرگ و میرها و مصدومیت‌ها در کشور، به دلیل حوادث رانندگی رخ می‌دهد. بسیاری از این حوادث قابل پیشگیری بوده‌اند؛ اگر تنها کمی بیشتر دقت، صبوری و پایبندی به اصول ساده رانندگی در میان ما وجود داشت. تصادف‌ها نه‌تنها خانواده‌ها را داغدار می‌کنند، بلکه خسارت‌های اقتصادی، روانی و اجتماعی گسترده‌ای را بر جای می‌گذارند. 

جامعه‌ای که هر روز شاهد از دست دادن جوانان و سرمایه‌های انسانی خود بر اثر حوادث جاده‌ای باشد، بی‌تردید در مسیر پیشرفت نیز با دشواری‌های بیشتری روبه‌رو خواهد شد.

رعایت سرعت مطمئنه، استفاده از کمربند ایمنی، پرهیز از سبقت‌های خطرناک، توقف پشت چراغ قرمز و احترام به حق تقدم، همگی قوانینی هستند که شاید ساده به نظر برسند، اما هرکدام به‌طور مستقیم با حفظ جان انسان‌ها پیوند دارند.

 برای نمونه، آمارهای جهانی نشان می‌دهد که استفاده از کمربند ایمنی می‌تواند تا ۵۰ درصد احتمال مرگ در تصادف را کاهش دهد. یا رعایت فاصله طولی مناسب بین خودروها از بسیاری از تصادف‌های زنجیره‌ای پیشگیری می‌کند. این اصول شاید در ظاهر کوچک باشند، اما در عمل تفاوتی میان زندگی و مرگ ایجاد می‌کنند.

یکی از ارزش‌های ریشه‌دار فرهنگ ایرانی، حق‌الناس است. در تعالیم دینی و اخلاقی ما بارها آمده که جان و مال مردم، امانت بزرگی است و تضییع آن گناهی نابخشودنی. حال، بی‌توجهی به مقررات رانندگی چیزی جز تضییع این حق نیست.

وقتی با سرعت غیرمجاز رانندگی می‌کنیم یا به هشدارهای ترافیکی بی‌اعتنایی نشان می‌دهیم، در واقع جان دیگران را بازیچه تصمیم لحظه‌ای خود کرده‌ایم. این رفتار با روح فرهنگ ایرانی و اسلامی ما که بر احترام، مسئولیت و اخلاق اجتماعی بنا شده، در تضاد آشکار است.

در طول تاریخ، ایرانیان همواره مردمانی بوده‌اند که به مهمان‌نوازی، صبوری و رعایت حقوق دیگران شهره بوده‌اند. اگر امروز در جاده‌ها و خیابان‌های ما بی‌نظمی، شتاب‌زدگی و بی‌توجهی به قانون مشاهده شود، این به معنای فاصله گرفتن از همان سرمایه فرهنگی است که قرن‌ها مایه افتخارمان بوده است. بنابراین، بازگشت به ریشه‌های فرهنگی و اخلاقی خود، می‌تواند بهترین انگیزه برای رعایت اصول رانندگی باشد.

رانندگی فرصتی است تا نشان دهیم تا چه اندازه به دیگران و زندگی آن‌ها اهمیت می‌دهیم. پشت فرمان هر خودرو، نه‌تنها یک فرد بلکه عضوی از جامعه نشسته است. هر تصمیم کوچک ما – فشردن پدال گاز، ترمز ناگهانی، سبقت عجولانه یا توقف به‌موقع – می‌تواند زندگی فرد یا خانواده‌ای را تحت تأثیر قرار دهد. اگر به رانندگی صرفاً به‌عنوان یک مهارت نگاه کنیم، شاید اهمیت چندانی برای رعایت قوانین قائل نباشیم، اما اگر آن را یک مسئولیت اجتماعی بدانیم، دیگر کوچک‌ترین بی‌احتیاطی برایمان پذیرفتنی نخواهد بود.

البته مسئولیت تنها بر دوش رانندگان نیست. دستگاه‌های آموزشی، رسانه‌ها و خانواده‌ها نقش بزرگی در ترویج فرهنگ صحیح رانندگی دارند. آموزش صحیح از دوران کودکی، نشان دادن پیامدهای واقعی بی‌توجهی به قوانین در قالب مستندها و برنامه‌های رسانه‌ای، همچنین ایجاد انگیزه‌های مثبت برای رانندگانی که قانون‌مداری می‌کنند، می‌تواند جامعه را به سمت جاده‌های امن‌تر هدایت کند.

در نهایت، رعایت اصول راهنمایی و رانندگی چیزی فراتر از اطاعت از یک قانون حکومتی است. این رفتار، نماد احترام به جان انسان‌ها و پاسداشت فرهنگ ایرانی است. هر بار که پشت فرمان قرار می‌گیریم، باید به یاد داشته باشیم که جان عزیزانمان و دیگران در گرو تصمیم‌های ماست. تصادف‌ها سرنوشت محتوم جاده‌ها نیستند؛ آن‌ها نتیجه رفتارهای ما هستند. اگر با آرامش، صبوری و احترام به قانون رانندگی کنیم، نه‌تنها از مرگ و میرها و آسیب‌ها جلوگیری می‌کنیم، بلکه فرهنگ اصیل ایرانی را در عمل زنده نگه می‌داریم.

نویسنده: بهمن کریمی؛ فعال رسانه‌ای