پیمان جسری در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: یدالله بهزاد، شاعر و ادیب برجسته کرمانشاهی، سال‌های بسیاری را در خدمت فرهنگ و ادبیات این کهن‌بوم سپری کرد، وی با زبانی شیوا، شیرین و بلیغ، اشعاری ماندگار سرود و شاگردان بسیاری را در مسیر ادب و فرهنگ پرورش داد.

رئیس گروه فرهنگی اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه افزود: به گفته استاد بهزاد شعر برای او تنها یک هنر نبود، بلکه شیوه‌ای از زیستن بود. همان‌گونه که در اشعارش سادگی، بی‌پیرایگی و مهر دیده می‌شود، در زندگی نیز بر همین اصول پایبند بود.

جسری افزود: پایبندی به ادبیات کهن، یکی از اصولی بود که همواره بدان باور داشت. سبک خراسانی، با ریشه‌های مستحکم خود، میراثی از فردوسی و دیگر بزرگان ادب فارسی است که آن را پاس داشت و به آیندگان سپرد.

وی در خصوص زندگی شخصی این شاعر خاطرنشان کرد: در نیمه بهمن‌ماه سال ۱۳۰۴ در کرمانشاه به‌دنیا آمد. پس از گذراندن دوران کودکی، به دبستان و دبیرستان رفت و سپس وارد دانشکده ادبیات تهران شد چند سالی را در این دانشکده سپری کرد، اما سرانجام به تدریس روی آورد و ۲۷ سال از عمر خود را در این مسیر گذراند.

رئیس گروه فرهنگی اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه ادامه داد: استاد بهزاد بیش از ۱۰ هزار بیت شعر سرود، اما تنها بخش کوچکی از آن‌ها در دو مجموعه «گلی بی‌رنگ» و «یادگار مهر» به چاپ رسیده است. همچنین، یادنامه‌هایی با عنوان «فصلنامه گوهران» و «بر بلندای بیستون» درباره ایشان منتشر شده‌اند که در آن‌ها دوستان، بزرگان و استادان دانشگاهی به بررسی شخصیت و آثار پرداخته‌اند.

وی در خصوص تحصیلات ایشان گفت: پس از اتمام دبیرستان، در سال ۱۳۲۷ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد و از محضر استادانی همچون جلال‌الدین همایی، بدیع‌الزمان فروزان‌فر، احمد بهمنیان، محمد معین، ذبیح‌الله صفا و پرویز ناتل خانلری بهره برد. سپس، از سال ۱۳۳۲ در دبیرستان‌های کرمانشاه به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری را آموزش داد که هر یک در زمینه‌های مختلف به مدارج بالای علمی و ادبی دست یافتند.

جسری با اشاره به علاقه استاد بهزاد به ادبیات خاطرنشان کرد: ادبیات برای ایشان تنها یک رشته علمی نبود، بلکه راهی برای شناخت جهان و انسانیت بود. بسیاری از بزرگان، از جمله استاد شهریار، امیری فیروزکوهی، استاد میرجلال‌الدین کزازی و پروفسور محمدرضا شفیعی کدکنی، از آثار و شخصیت یاد کرده‌اند. پروفسور شفیعی کدکنی حتی در نامه‌ای به دانشگاه رازی پیشنهاد داد که تدریس ادبیات فارسی در این دانشگاه را بر عهده بگیرد.

وی در خصوص علایق شخصی استاد بهزاد افزود: علاوه بر ادبیات، به ورزش نیز علاقه‌مند بود. به ورزش‌های باستانی عشق می‌ورزید و در وزنه‌برداری و بسکتبال نیز مهارت داشت. در کنار تدریس، مربی بسکتبال بود و با تلاش بسیار، تیم‌های وزنه‌برداری و بسکتبال کرمانشاه را راه‌اندازی کرد.

جسری یادآوری کرد: یکی از خدمات برجسته و ادبی ماندگار ادبی استاد بهزاد در زمینه شعر و پژوهش، تألیف تذکره مفصل یا جنگ بزرگ کرمانشاه از عصر قاجار تا امروز، که در دو جلد تنظیم شده است.

وی ادامه داد: مجموعه‌های خطی بسیاری از شعرای کرمانشاه را نیز جداگانه مدون و آماده چاپ کرده بود که به عنوان مثال می توان از دیوان‌های نامی، بیدل، سلطان کلهر، الله دوست سالک، بسمل، و محرم کرمانشاهی نام برد.

جسری خاطرنشان کرد: زندگی استاد بهزاد، همان‌گونه که در مقدمه کتاب «گلی بی‌رنگ» آورده‌ است، ساده و بی‌پیرایه بود. شعر، تدریس و مطالعه، سه بخش جدانشدنی از زندگی‌اش بودند که تا پایان عمر به آن‌ها پایبند ماند.

وی گفت: استاد یدالله بهزاد سرانجام در شامگاه پنجم فروردین ۱۳۸۶ چهره در نقاب خاک کشید و دوستداران ادبیات این مرز و بوم را برای همیشه در ماتم و عزای ابدی فرو برد.

انتهای خبر/