به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید. 

متن و معنی آیات یک تا ۲۶ سوره نجم به شرح زیر است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَیٰ ﴿۱﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی. 

سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ (۱) 

مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَیٰ ﴿۲﴾

که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. (۲) 

وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَیٰ ﴿۳﴾

و از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید. (۳) 

إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَیٰ ﴿۴﴾

گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می‌شود، نیست. (۴) 

عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَیٰ ﴿۵﴾

[فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. (۵) 

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَیٰ ﴿۶﴾

[همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. (۶) 

وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَیٰ ﴿۷﴾

در حالی که در افق اعلا بود. (۷) 

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّیٰ ﴿۸﴾

سپس نزدیک رفت و نزدیک‌تر شد (۸) 

فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَیٰ ﴿۹﴾

پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک‌تر شد. (۹) 

فَأَوْحَیٰ إِلَیٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَیٰ ﴿۱۰﴾

آن گاه به بنده‌اش آنچه را باید وحی می‌کرد، وحی کرد. (۱۰) 

مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَیٰ ﴿۱۱﴾

آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.] (۱۱) 

أَفَتُمَارُونَهُ عَلَیٰ مَا یَرَیٰ ﴿۱۲﴾

آیا در آنچه [به حقیقت] می‌بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می‌کنید؟ (۱۲) 

وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَیٰ ﴿۱۳﴾

و بی‌تردید یک بار دیگر هم او را دیده است (۱۳) 

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَیٰ ﴿۱۴﴾

نزد سدره المنتهی، (۱۴) 

عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَیٰ ﴿۱۵﴾

در آنجا که جنت الماوی است. (۱۵) 

إِذْ یَغْشَی السِّدْرَةَ مَا یَغْشَیٰ ﴿۱۶﴾

آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود. (۱۶) 

مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَیٰ ﴿۱۷﴾

دیده [پیامبر آنچه را دید] بر غیر حقیقت و به خطا ندید و از مرز دیدن حقیقت هم درنگذشت. (۱۷) 

لَقَدْ رَأَیٰ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَیٰ ﴿۱۸﴾

به راستی که بخشی از نشانه‌های بسیار بزرگ پروردگارش را دید. (۱۸) 

أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّیٰ ﴿۱۹﴾

پس به من از لات و عزّی [دو بت خویش] خبر دهید (۱۹) 

وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَیٰ ﴿۲۰﴾

و منات، سومین [بت] دیگرتان [که شما آنها را تمثال فرشتگانی به عنوان دختران خدا می پندارید،] (۲۰) 

أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَیٰ ﴿۲۱﴾

آیا [به پندار شما] ویژه شما پسر و ویژه او دختر است؟! (۲۱) 

تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَیٰ ﴿۲۲﴾

در این صورت این تقسیمی ظالمانه است. (۲۲) 

إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَی الْأَنْفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَیٰ ﴿۲۳﴾

این بتان [که شما آنها را به عنوان شریک خدا گرفته اید] چیزی جز نام‌ها [ی بی معنا و بی مفهوم] که شما و پدرانتان [بر اساس حدس و گمان] نامگذاری کرده‌اید نیستند، خدا بر [حقّانیّت] آن‌ها هیچ دلیلی نازل نکرده است. اینان فقط از پندار و گمان [بی پایه] و هواهای نفسانی پیروی می‌کنند، در حالی که مسلماً از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. (۲۳) 

أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّیٰ ﴿۲۴﴾

مگر برای انسان آنچه را [چون حاجت بخشی بتان و شفاعت آنان] آرزو می‌کند، فراهم است؟ …. (۲۴) 

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَیٰ ﴿۲۵﴾

آخرت و دنیا فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست. (۲۵) 

وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَیٰ ﴿۲۶﴾

و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان‌ها هستند که شفاعتشان هیچ سودی نمی‌بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. (۲۶) 

انتهای خبر/