به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ خداوند متعال در آیه ۱۷ سوره حج می‌فرماید: «اِنَّهُ علی کُلِ شَیءِِ شَهید»؛ به این معنی که تا همچون ذره‌ای در دل خاک دنیا پنهان از وسوسه‌های شیطان نباشی، جوانه عشق و شهادت را تجربه نخواهی کرد.

شهید جامع صفات الهی است، گواه، شاهد، بصیر و حاضری که چیزی از حضورش پنهان نیست و همه چیز برای او مشهود است، صفت الهی شهید به غیر از مُخلَصین و مُخلِصین، کسانی که خویشتن خویش را برای خدا خالص کرده‌اند، جاری نمی‌شود.

شهدا نه به یک لحظه، بلکه به یک عمر شهیدانه زیسته‌اند، تا لایق نام جامع الهی شوند، در دنیای پُر از تلاطم و کشمکش بین خیر و شر تنها شهدا هستند که با یقین به اعتماد به خداوند متعال رسیده‌اند، آن‌ها کاستی‌ها، ناملایمات و مصیبت‌ها را به شوق رضای معبود و معشوق یگانه‌ای بر قلب و روح خود هموار کرده و هر لحظه به امید کسب رضایت حضرت امیرالمومنین علی (ع) پر تلاش‌تر و استوارتر از قبل قدم برداشته‌اند.

شهدا نه از آسمان، بلکه از دل همین زمین خاکی و در کنار ما بوده‌اند و برای هرلحظه فرصت زیستن که خداوند به آن‌ها عنایت کرده، در این دنیا، تنها برای کسب رضایت حق لایزالی تلاش نکرده‌اند.

شهدا کاری خارق‌العاده‌ نه بلکه صادقانه انجام دادند، آن‌ها در کلام، نفس، اقدام، نیت، شادی، غم و... خود را تنها به نیت و هدف رضایت خدا و بندگی خالصانه معبود انجام دادند.

شهدا به معنای واقعی کلمه خشم و دشمنی، محبت و دوستی خود را از نوع «سِلمًُ لِمَن سالَمَکُم وحَربًُ لِمَن حارَبَکُم » بروز داده و رمز شهادت، زندگی به نیت رضایت خدای حیّ مُنجَلی و در راه دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خداست.

هاجر پرویزی؛ فعال رسانه‌ای