به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز یک خطبه از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.

أَ تَزْعُمُ أَنَّكَ تَهْدِي إِلَى السَّاعَةِ الَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا صُرِفَ عَنْهُ السُّوءُ وَ تُخَوِّفُ مِنَ السَّاعَةِ الَّتِي مَنْ سَارَ فِيهَا حَاقَ بِهِ الضُّرُّ؟ فَمَنْ صَدَّقَكَ بِهَذَا فَقَدْ كَذَّبَ الْقُرْآنَ وَ اسْتَغْنَى عَنِ الِاسْتِعَانَةِ بِاللَّهِ فِي نَيْلِ الْمَحْبُوبِ وَ دَفْعِ الْمَكْرُوهِ، وَ تَبْتَغِي فِي قَوْلِكَ لِلْعَامِلِ بِأَمْرِكَ أَنْ يُولِيَكَ الْحَمْدَ دُونَ رَبِّهِ لِأَنَّكَ بِزَعْمِكَ أَنْتَ هَدَيْتَهُ إِلَى السَّاعَةِ الَّتِي نَالَ فِيهَا النَّفْعَ وَ أَمِنَ الضُّرَّ.

ترجمه:

آیا گمان می‌کنی که از آن ساعتی آگاه هستی که اگر کسی حرکت کند، هیچ زیانی نخواهد دید؟ تو دیگران را می‌ترسانی از ساعتی که هر حرکتی در آن، موجب ضرر و زیان جبران‌ناپذیر خواهد شد و آنان را در ابهام قرار می‌دهی. 

کسی که گفتار تو را تصدیق کند، در حقیقت قرآن را انکار کرده است. چنین فردی از توسل به خدا برای رسیدن به اهداف دوست‌داشتنی و محفوظ ماندن از ناملایمات بی‌نیاز شده و به جای اعتماد به پروردگار، بر سخنان تو تکیه می‌کند و هدایت واقعی را نادیده می‌گیرد. 

گویی می‌خواهی به جای خداوند ستایش شوی، چرا که مردم را به گمان خود از ساعتی آگاه کرده‌ای که منافعشان تأمین می‌شود و از ضرر و زیان در امان می‌مانند، در حالی که این ادعا، انسان را از توکل و مراقبت واقعی بازمی‌دارد.

منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام

انتهای خبر/