زهراسادات شیخ‌الاسلامی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: محمدمعین سال‌ها در حوزه درس خواند و علاوه بر طلبگی، خبرنگار بود؛ از هفت سالگی به تهران رفتیم و تا زمان شهادتش در این شهر زندگی کردیم. 

وی افزود: چند روز قبل از شهادت، محمد به برادر بزرگ‌ترش وصیت کرده بود که پس از شهادت، پیکرش را به کرمانشاه بیاورند و کنار عموش، شهید مدافع حرم اکبر نظری، دفن شود. 

مادر شهید جنگ ۱۲ روزه تحمیلی ادامه داد: محمد در تاریخ ۲ تیر ۱۴۰۴ در ساختمان سازمان بسیج تهران جان خود را از دست داد؛ پیکرش پس از دو روز از زیر آوار بیرون آورده شد و به دلیل شدت آسیب‌ها، تنها از طریق لباس‌هایی که به تن داشت، قابل شناسایی بود. 

شیخ‌الاسلامی درباره شخصیت فرزندش، گفت: محمدمعین همیشه نسبت به بزرگ‌ترها ادب و احترام ویژه‌ای داشت و در برخورد با کودکان و هم‌سالان مهربان و خوش‌رفتار بود؛ متانت و آرامش او در میان خانواده و آشنایان زبانزد بود و همه از برخورد صمیمی و محترمانه‌اش یاد می‌کردند. 

وی ادامه داد: در محیط کار نیز رفتار محمدمعین نمونه و الگویی برای دیگران بود؛ همکارانش از آرامش، حیای رفتاری و متانت او سخن می‌گفتند و همین اخلاق نیکو باعث شده بود تا احترام و علاقه ویژه‌ای میان همکاران شکل گیرد. 

مادر شهید محمدمعین نظری افزود: روحیه جمع‌گرایانه فرزندم باعث ایجاد همدلی و انرژی مثبت میان دوستان و همکاران می‌شد؛ او خبرنگار و عضو بسیج بود، اما خانواده هرگز انتظار شهادت او را نداشتند؛ گاهی می‌گفت: «اگر قرار است برویم، چه بهتر که با شهادت برویم.» 

شیخ‌الاسلامی تأکید کرد: فرزندم همیشه دغدغه خدمت به مردم و نظام داشت و اخلاق نیکویش موجب تصمیم‌گیری درست و رفتار مسئولانه می‌شد؛ او به فعالیت‌های فرهنگی و رسانه‌ای علاقه‌مند بود و می‌خواست ارزش‌ها و اخلاقیات انقلاب را به نسل‌های آینده منتقل کند. 

وی خاطرنشان کرد: محمدمعین باور داشت مردم باید عدالت، صداقت و اخلاق را در زندگی خود تجربه کنند و مسئولیت اجتماعی‌شان را جدی بگیرند؛ با همکاران و دوستان خود درباره مسائل فرهنگی و اجتماعی با احترام و منطق گفتگو می‌کرد و بر اهمیت اخلاق در رسانه تأکید داشت. 

این مادر شهید افزود: فرزندم به فیلم‌های دفاع مقدس علاقه داشت و تماشای آن‌ها انگیزه و حس مسئولیت او را افزایش می‌داد؛ همواره می‌گفت یاد شهدا باید زنده بماند تا نسل‌های آینده از درس‌های اخلاقی و فرهنگی آن‌ها بهره‌مند شوند و راهشان را ادامه دهند.