به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۱۱۲ تا ۱۳۶ سوره «شعراء» به شرح زیر است:

قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۱۱۲﴾

[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام می‌داده اند، چه اطلاعی است؟ (۱۱۲) 

إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَیٰ رَبِّی ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿۱۱۳﴾

حسابشان اگر واقعاً درک می‌کنید، جز بر عهده پروردگارم نیست، (۱۱۳) 

وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۱۴﴾

و من طرد کننده مؤمنان نخواهم بود، (۱۱۴) 

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۱۱۵﴾

من جز بیم دهنده‌ای آشکار نیستم. (۱۱۵) 

قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿۱۱۶﴾

گفتند: ای نوح! اگر [از ابلاغ دین] باز نایستی، یقیناً از سنگسار شدگان خواهی بود! (۱۱۶) 

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿۱۱۷﴾

گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تکذیب کردند، (۱۱۷) 

فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۱۸﴾

پس میان من و آنان چنانکه سزاوار است داوری کن و من و کسانی که از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده. (۱۱۸) 

فَأَنْجَیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۱۹﴾

پس او و کسانی را که با او در آن کشتی مملو [از سرنشینان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات دادیم، (۱۱۹) 

ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿۱۲۰﴾

آن گاه بعد از آن، همه باقی ماندگان را غرق کردیم. (۱۲۰) 

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۱۲۱﴾

بی‌تردید در این سرگذشت، عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بیشترشان مؤمن نبودند، (۱۲۱) 

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿۱۲۲﴾

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۱۲۲) 

کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۲۳﴾

قوم عاد پیامبران را تکذیب کردند، (۱۲۳) 

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾

هنگامی که برادرشان هود به آنان گفت: آیا [از سرانجام شرک و طغیان که خشم و عذاب خداست] نمی‌پرهیزید؟ (۱۲۴) 

إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿۱۲۵﴾

بی‌تردید من برای شما فرستاده‌ای امینم، (۱۲۵) 

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿۱۲۶﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۲۶) 

وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَیٰ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۱۲۷﴾

و من از شما بر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی نمی‌خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانیان است، (۱۲۷) 

أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿۱۲۸﴾

آیا شما بر روی هر مکان بلندی به بیهوده کاری و بدون نیاز، برجی عظیم و برافراشته بنا می‌کنید؟ (۱۲۸) 

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿۱۲۹﴾

و قلعه‌ها و کاخ‌های استوار و مجلل بر می‌گیرید، که شاید جاودانه بمانید؟ (۱۲۹) 

وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿۱۳۰﴾

و چون کسی را با شدت و قهر می‌گیرید ظالمانه و زورمدارانه می‌گیرید [بدون اینکه در عاقبت کار بیندیشید.] (۱۳۰) 

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿۱۳۱﴾

بنابراین از خدا پروا کنید و از من فرمان ببرید، (۱۳۱) 

وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿۱۳۲﴾

و از کسی که شما را به وسیله آنچه خود می‌دانید یاری داده، پروا کنید، (۱۳۲) 

أَمَدَّکُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿۱۳۳﴾

به وسیله چهارپایان و فرزندانی، به شما یاری داده است. (۱۳۳) 

وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۱۳۴﴾

و [به وسیله] بوستان‌ها و چشمه سارها، (۱۳۴) 

إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿۱۳۵﴾

بی‌تردید من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم. (۱۳۵) 

قَالُوا سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْوَاعِظِینَ ﴿۱۳۶﴾

گفتند: تو پند و اندرز دهی یا ندهی برای ما یکسان است! (۱۳۶)

انتهای خبر/