عزیز مصطفایی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با اشاره به جایگاه آئین‌های سنتی کرمانشاه اظهار داشت: آئین‌های این دیار تنها مجموعه‌ای از رسوم و مراسم نیستند، بلکه بازتابی از باورها، شرایط اقلیمی و زیست مردمان آن در طول تاریخ به شمار می‌روند. 

وی افزود: هر یک از این آئین‌ها، در حقیقت داستانی از همبستگی اجتماعی، پیوند با طبیعت و سبک زندگی روزمره مردم را روایت می‌کنند و ریشه در گذشته‌های بسیار دور دارند.

این دانش‌آموخته مردم‌شناسی در ادامه به یکی از آئین‌های منطقه کرندغرب تحت عنوان «گهواره به دوش» که در زبان محلی «گفاره وه‌کول» نامیده می‌شود، اشاره کرد و گفت: این آئین یکی از ماندگارترین سنت‌های منطقه کرندغرب است که نمادی از باروری، زایش و برکت به شمار می‌آید.

 مصطفایی خاطرنشان کرد: در این آئین، گهواره به عنوان نشانه آغاز زندگی، به صورت نمادین بر دوش گرفته می‌شود تا پیام‌آور بهار، باروری و زندگی دوباره برای مردم باشد.

 وی ادامه داد: پیشینه این آئین به روزگار بسیار کهن و حتی پیش از دوران مادها بازمی‌گردد و به نوعی ریشه در اسطوره‌ها و باورهای اولیه مردمان این سرزمین دارد. 

این دانش‌آموخته دکترای مردم‌شناسی افزود: در این سنت، زنان جایگاهی ویژه دارند و همواره به عنوان پاسداران عشق، آزادی، تربیت، سلامت و کشاورزی شناخته می‌شدند که نقش اساسی در شکل‌گیری فرهنگ باروری و تولید در منطقه ایفا می‌کردند.

وی با اشاره به جلوه‌های هنری و فرهنگی این آئین گفت: اجرای «گفاره وه‌کول» در کنار سایر مراسم محلی، تصویری اصیل و شاعرانه از فرهنگ مردمان کرمانشاه را به نمایش می‌گذارد و همین ویژگی سبب شده است تا این آئین‌ها ظرفیت بالایی برای جذب گردشگران داشته باشند.

 مصطفایی افزود: اصالت، زیبایی بصری و پیوند عمیق این مراسم با زندگی مردم، فرصتی ارزشمند برای معرفی فرهنگ کرمانشاه به گردشگران داخلی و خارجی فراهم می‌کند.

وی در ادامه تصریح کرد: آئین‌های سنتی کرمانشاه، علاوه بر تقویت هویت جمعی، پیوندی ناگسستنی با تاریخ و فرهنگ بومی دارند و در آن‌ها می‌توان نشانه‌هایی از ایران باستان، دین زرتشتی، فرهنگ کُردی و حتی تأثیر فرهنگ‌های همسایه را مشاهده کرد. 

مصطفایی افزود: معرفی این آئین‌ها از طریق رسانه‌ها، مستندات و تورهای گردشگری می‌تواند جایگاه کرمانشاه را در نقشه گردشگری فرهنگی کشور ارتقا دهد و زمینه توسعه اقتصادی و حمایت از صنایع دستی بومی را نیز فراهم آورد.

این دانش‌آموخته دکترای مردم‌شناسی گفت: برای آنکه این میراث گران‌بها بتواند همچنان تأثیرگذار باقی بماند، باید با دقت و احترام به اصالت آئین‌ها توجه و از تجاری‌سازی نادرست آن‌ها پرهیز شود. 

وی افزود: آئین‌های سنتی کرمانشاه، نه فقط یادگار گذشته‌اند، بلکه چراغی برای آینده محسوب می‌شوند و با احیای آن‌ها می‌توان مسیری پایدار برای توسعه فرهنگی و اجتماعی منطقه ترسیم کرد.

انتهای خبر/