به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک آیه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید. 

متن و تفسیر آیه هجدهم «فتح» به شرح زیر است:

لَقَدْ رَضِىَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِى قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحاً قَرِیباً

ترجمه: همانا خداوند از مؤمنان راضى شد، آنگاه که (در حدیبیّه) زیر آن درخت با تو بیعت کردند، پس خداوند آنچه را در دل‏هایشان (از ایمان و صداقت) بود، دانست، بنابراین آرامش را بر آنان نازل کرد و پیروزى نزدیکى را پاداش آنان قرار داد.

تفسیر: رسم چنین بوده که پس از آنکه قرارداد و معامله ‏اى صورت مى ‏گرفت، دو طرف قرارداد و معامله با یکدیگر دست مى ‏دادند که بهآن بیعت مى‏گفتند، امّا پس از آن به هر نوع توافق و تعهّد و پذیرش پیمانى که با دست دادن اعلان موافقت مى‏شود، بیعت گفته شده است.

بیعت، یک تعهد شرعى است که وفاى به آن لازم و شکستن آن حرام است و عقاب دارد.

بیعت مردم با پیامبر و امام، منافاتى با تعیین و نصب آنان از سوى خدا ندارد. زیرا خداوند، پیامبر یا امام را تعیین مى‏ کند و مردم براى اعلام اطاعت خود، با او بیعت مى‏ کنند.

مراد از «الشجرة» درختى است در منطقه حدیبیّه که مردم پاى آن درخت با پیامبر بیعت کردند و این بیعت، به دلیل اعلام رضایت خداوند از بیعت کنندگان «رضى اللّه»، «بیعت رضوان» نام گرفت.

منبع: تفسیر المیزان

انتهای خبر/