هر روز با قرآن؛
تلاوت آیات ۵۵ تا ۶۴ سوره مبارکه نحل
صبح خود را با تلاوت آیات ۵۵ تا ۶۴ سوره مبارکه نحل، صفحه ۲۷۳ کلام الله مجید آغاز کنیم.
به گزارش شبکه اطلاعرسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به صورت متنی بخوانید.
متن ومعنی آیات ۵۵ تا ۶۴ سوره «نحل» به شرح زیر است:
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ
لِيَكْفُرُواْ بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ﴿۵۵﴾
[بگذار] تا آنچه را به ايشان عطا كرده ايم ناسپاسى كنند اكنون برخوردار شويد و[لى] زودا كه بدانيد(۵۵)
وَيَجْعَلُونَ لِمَا لاَ يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِّمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْتَرُونَ﴿۵۶﴾
و از آنچه به ايشان روزى داديم نصيبى براى آن [خدايانى] كه نمی دانند [چيست] می نهند به خدا سوگند كه از آنچه به دروغ برمی بافتيد حتما سؤال خواهيد شد(۵۶)
وَيَجْعَلُونَ لِلّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُم مَّا يَشْتَهُونَ﴿۵۷﴾
و براى خدا دخترانى می پندارند منزه است او و براى خودشان آنچه را ميل دارند [قرار می دهند](۵۷)
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ﴿۵۸﴾
و هر گاه يكى از آنان را به دختر مژده آورند چهره اش سياه می گردد در حالى كه خشم [و اندوه] خود را فرو می خورد(۵۸)
يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلاَ سَاء مَا يَحْكُمُونَ﴿۵۹﴾
از بدى آنچه بدو بشارت داده شده از قبيله [خود] روى می پوشاند آيا او را با خوارى نگاه دارد يا در خاك پنهانش كند وه چه بد داورى می كنند(۵۹)
لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلّهِ الْمَثَلُ الأَعْلَىَ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴿۶۰﴾
وصف زشت براى كسانى است كه به آخرت ايمان ندارند و بهترين وصف از آن خداست و اوست ارجمند حكيم(۶۰)
وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيْهَا مِن دَآبَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُونَ﴿۶۱﴾
و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه می كرد جنبنده اى بر روى زمين باقى نمی گذاشت ليكن [كيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس می اندازد و چون اجلشان فرا رسد ساعتى آن را پس و پيش نمی توانند افكنند(۶۱)
وَيَجْعَلُونَ لِلّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لاَ جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ الْنَّارَ وَأَنَّهُم مُّفْرَطُونَ﴿۶۲﴾
و چيزى را كه خوش نمی دارند براى خدا قرار می دهند و زبانشان دروغ پردازى می كند كه [سرانجام] نيكو از آن ايشان است حقا كه آتش براى آنان است و به سوى آن پيش فرستاده خواهند شد(۶۲)
تَاللّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿۶۳﴾
سوگند به خدا كه به سوى امتهاى پيش از تو [رسولانى] فرستاديم [اما] شيطان اعمالشان را برايشان آراست و امروز [هم] سرپرستشان هموست و برايشان عذابى دردناك است(۶۳)
وَمَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ﴿۶۴﴾
و ما [اين] كتاب را بر تو نازل نكرديم مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف كرده اند براى آنان توضيح دهى و [آن] براى مردمى كه ايمان می آورند رهنمود و رحمتى است(۶۴)
انتهای خبر/