به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ شهید «فتح‌الله خسروآبادی» در نخستین روز از فروردین سال ۱۳۳۱ در شهر ایلام دیده به جهان گشود. پدرش، غلامرضا، مردی متدین و غیور بود که سه سال پس از تولد فتح‌الله، به همراه خانواده به کرمانشاه مهاجرت کرد.

فتح‌الله تحصیلات خود را تا سوم متوسطه ادامه داد و در سال ۱۳۵۴ به خدمت سربازی پیوست تا پس از پایان دوره، به مردم و زادگاهش خدمت کند. او دوران سربازی را در پایگاه هوایی بهبهان گذراند و در این مدت، همواره در اندیشه انقلاب بود. فعالیت‌های انقلابی‌اش چندین بار او را زیر نظر مأموران ساواک قرار داد، اما هرگز از مسیر خود عقب‌نشینی نکرد. همواره می‌گفت: «جز از خدا نباید ترسید و جز به انسان نباید احترام گذاشت.»

با پیروزی انقلاب، به سپاه پاسداران پیوست و از نخستین اعضای این نهاد شد. با آغاز جنگ تحمیلی عراق، همراه یارانش راهی جبهه‌های گیلانغرب شد. او در کنار شهیدان سید علیرضا معصومی، ترابعلی کریمی و حسین دایی‌چی، ضربات سنگینی بر پیکره ارتش بعث عراق وارد کرد. این چهار مجاهد چنان وحشتی در دل دشمن انداخته بودند که صدام برای سرشان جایزه تعیین کرد. سرانجام، در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۵۹، در کمینی ناجوانمردانه گرفتار شدند و دشمنان بعثی، سرهای این چهار قهرمان را از تن جدا کردند.

بعثی‌ها سرهای نورانی‌شان را با خود بردند و پیکرهای بی‌جانشان را در خاک گرم دامنه‌های «شیاه‌کوه» گیلانغرب رها کردند، تا برای همیشه عزت و شرف این سرزمین را به اثبات برسانند.

شهید خسروآبادی بارها برای شناسایی مواضع دشمن، با تیم‌های اطلاعات و عملیات به عمق مواضع بعثی‌ها نفوذ می‌کرد.

 به دلیل کمبود نیرو برای ایجاد یک خط دفاعی مستحکم، عملیات شناسایی و ایذایی را به‌طور مداوم انجام می‌دادند تا دشمن را غافلگیر کنند و از پیشروی‌های بیشتر جلوگیری کن.

یاد و نام این شهید بزرگوار و همرزمانش، همواره در قلب تاریخ زنده خواهد ماند.

منبع: نوید شاهد

انتهای خبر/