حالت تاریک
دوشنبه, 03 دی 1403
آیا مایل به نصب وب اپلیکیشن پایگاه اطلاع رسانی مرصاد هستید؟
دشمن شناسی ائمه؛

قاتلان امام جواد(ع) را بهتر بشناسیم

قاتلان امام جواد(ع) را بهتر بشناسیم

مأمون، معتصم از خلفای عباسی و ام‌الفضل همسر امام جواد(ع) را باید جزو قاتلان امام نهم دانست.

به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ جمعه -۱۸ خرداد- مصادف است با آخرین روز از ماه ذی‌القعده و سالروز شهادت امام جواد(ع)؛ نهمین ولی خدا بعد از پیامبر اکرم(ص) و امامی که در سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود؛ در سن هفت سالگی به امامت رسید و در سال ۲۰۳ هجری پس از شهادت امام رضا(ع) به مدت ۱۷ سال عهده دار امامت شیعیان بود.

 

ابن‌الرضا(ع) به عنوان جوان‌ترین امام معصوم، در ۲۵ سالگی به فرمان معتصم عباسی به شهادت رسید و پیکر مطهر آن حضرت در قبرستان قریش در شهر کاظمین در نزدیکی بغداد و کنار مزار جد بزرگوارش، امام کاظم(ع) به خاک سپرده شد.

 

هنگامی که به کاظمین و حرم جوادالائمه مشرف می‌شویم و آن حضرت را زیارت می کنیم، این گونه می‌گوییم «أَتَیْتُکَ زائِراً، عارِفاً بِحَقِّکَ، مُعادِیاً لِأَعْدائِکَ، مُوالِیاً لِأَوْلِیائِکَ، فَاشْفَعْ لِی عِنْدَ رَبِّکَ؛ من به عنوان زائر به سویت آمدم درحالی که عارف به حقّت، دشمن دشمنانت و دوستدار دوستانت هستم، پس مرا نزد پروردگارت شفاعت کن» و در زیارتی دیگر می گوییم «گواهی می‌دهم هرکه از تو پیروی کرد بر حق و هدایت است و هرکه تو را انکار کرد و با تو از در دشمنی درآمد بر گمراهی و هلاکت است، به خدا و به تو، در دنیا و آخرت از آنان بیزاری می‌جویم، سلام بر تو تا هستم و تا شب و روز هست».

 

چه کسانی امام جواد(ع) را انکار کردند و چه کسانی در مقابل آن حضرت ایستادند و از مسیر حق منحرف شده و در مسیر هلاکت قرار گرفتند؟ برخی از این افراد همان کسانی بودند که آفتاب عالم تاب امام را تاب نیاورده و دست خود را خون پاکترین انسان‌ها آلوده کردند؛ مثل ام الفضل، همسر آن حضرت و معتصم، خلیفه عباسی.

 

نقشه‌های شوم مأمون برای امام جواد(ع)

 

حجت‌الاسلام مهدی پیشوایی در کتاب سیره پیشوایان نوشت: مامون در سال ۲۰۴ هجری قمری بعد از به شهادت رساندن ثامن الحجج(ع) به بغداد بازگشت ولی می‌دانست که شیعیان پس از امام رضا(ع)، فرزند او را به امامت خواهند پذیرفت و در این صورت، همچنان تهدیدی برای وی بر جای خواهد ماند، به ویژه که مأمون متهم ردیف اول شهادت امام هشتم بود، بنابراین پس از شهادت امام رضا(ع)، نوبت به فرزند عزیزش امام جواد(ع) رسید تا به نحوی کنترل شود.

 

مأمون برای رسیدن این هدف، بلافاصله آن حضرت را از مدینه به بغداد فراخواند و امام جواد در سال ۲۱۵ هجری قمری وارد بغداد شد؛ هنگامی که مأمون به مقام و کمالات معنوی و علمی و فضایل اخلاقی امام محمد تقی(ع) آگاهی پیدا کرد، به گرمی از ایشان استقبال کرد و آن حضرت را بر سایرین از عباسیان و علویان ترجیح و برتری داد و دختر خود ام‌الفضل را به عقد آن حضرت درآورد.

 

به گفته پیشوایی، خلیفه ملعون عباسی از این راه به راحتی می توانست هم امام را در کنترل خود داشته باشد و هم رفت و آمد و ارتباط و تماس های شیعیان با آن حضرت را زیر نظر بگیرد، عباسیان و درباریان مأمون که از تصمیم وی برای ازدواج دخترش با امام جواد(ع) برآشفته بودند، او را از آینده این کار برحذر داشتند زیرا می‌ترسیدند که پس از مأمون، خلافت به خاندان علوی برگردد، چنانکه درباره ولایتعهدی پدرش امام رضا(ع) هم به سختی دچار همین نگرانی شده بودند.

 

گفته می شود آنان مخالفت خود را به گونه دیگری وانمود کردند و گفتند «دختر خود را به ازدواج کودکی درمی آورد که نفقه در دین خدا ندارد، حلال را از حرام تشخیص نمی‌دهد و واجب را از مستحب باز نمی‌شناسد.» مأمون که به گفتار بی اساس آنان اعتقادی نداشت و از کمالات و فضایل معنوی و علمی امام جواد(ع) آگاه بود، در مقابل این برخورد و برای نشان دادن شایستگی آن حضرت، مجلس بحث و مناظره علمی برپا کرد و امام نهم شیعیان را به مناظره علمی با یحیی‌ابن‌اکثم دانشمند دربار عباسی و فقیه بزرگ آن زمان فراخواند که امام در این مجلس، به تمامی پرسش ها پاسخ گفت و مقام و موقعیت علمی و هوش و ذکاوت آن حضرت بر همگان آشکار و اثبات شد، پس از آن بود که مأمون دختر خود را به همسری امام جواد(ع) درآورد.

 

مرحوم پیشوایی همچنین نوشت: امام جواد(ع) پس از آن و با وجود تکریم و احترام از سوی مأمون، تمایلی به زندگی اشرافی و معاشرت با خلیفه عباسی و درباریان نداشت و به دنبال فرصتی بود که از آن محیط خارج شود، لذا آن حضرت پس از چندی به سفر حج رفت و از آنجا به مدینه بازگشت و تا پایان خلافت مأمون در سال ۲۲۰ هجری قمری در آن شهر ماندگار شد.

 

مأمون در ظاهر برای امام محمدتقی(ع) احترام قائل بود و به این که دامادی وی را پذیرفته است افتخار می ‎کرد. پس از مرگ مأمون در سال ۲۱۸ هجری قمری، برادر ناتنی‌اش معتصم به عنوان جانشین وی و هشتمین خلیفه عباسی، خلافت را در دست گرفت.

معاونت معتصم و مباشرت ام‌الفضل در قتل جوان ترین امام

 

معتصم عباسی با این که در ظاهر برای امام جواد(ع) احترام قائل بود ولی در باطن نسبت به مقام و منزلت آن حضرت و شایستگی وی برای رهبری مسلمین رشک می برد و درصدد تحقیر و شهادت ایشان برآمد؛ لذا در اولین سال حکومت خود و برای کنترل و مراقبت بیشتر حضرت جوادالائمه(ع)، ایشان را به بغداد فراخواند و در حقیقت تبعید کرد و آن حضرت به ناچار به همراه همسر خود ام‌الفضل مدینه را ترک کرد و به بغداد رفت.

 

ام‌الفضل همسر امام جواد(ع) که پرورش یافته دربار خلافت و از زندگی اشرافی برخوردار بود، تحمل زندگی زاهدانه و بی آلایش خاندان عصمت و طهارت را نداشت و از آغاز ورود به مدینه منوره، بنای ناسازگاری در پیش گرفت و برای بازگشت به بغداد اصرار می کرد، او حتی چند بار در نزد پدرش مأمون شکایت و گلایه کرد اما مأمون به شکوائیه های دخترش اعتنا نداشت و وی را به زندگی مسالمت آمیز با امام جواد(ع) توصیه می کرد.

معتصم عباسی که از حسادت بیش از حد و کم علاقه شدن ام‌الفضل دختر مأمون به امام جواد(ع) آگاه بود، با همکاری جعفر پسر مأمون و برادر ام‌الفضل و از راه حیله و نیرنگ، زمینه ای فراهم ساخت که ام‌الفضل را تحریک و به قتل امام جواد وادار کند.

 

معتصم یا جعفر در آخرین روزهای ذی‌القعده سال ۲۲۰ قمری، سمی را در انگور تزریق کردند و برای ام‌الفضل فرستادند و او نیز آن‌را در کاسه‌ای گذاشت و جلوی همسر جوانش حضرت جواد(ع) گذاشت، زمانی که امام جواد از آن انگور میل فرمود، طولی نکشید که آن حضرت آثار زهر را احساس کرد و کم‌کم درد شدید بر ایشان عارض شد و به سختی ایشان را رنجور ساخت.

 

عاقبت ام‌الفضل

 

در آن حال ام‌الفضل، پشیمان شده و گریه می کرد، حضرت جواد(ع) فرمود: «اکنون که مرا کشتی، این گریه‌ات دیگر برای چیست؟ به خدا سوگند به چنان فقر و تنگدستی گرفتار می شوی که قابل جبران نباشد و به دردی مبتلا می شوی که درمان ندارد و به بلائی گرفتار می شوی که پوشیده نماند».

 

آن زن قاتل سرانجام در اثر ستمی که در حق امام جواد(ع) روا داشته بود، بیمار شد و هر چه داشت در راه درمان خود هزینه کرد تا آن که تهی‌دست و فقیر شد و سرانجام در فقر و فلاکت جان سپرد، ابن شهر آشوب در کتاب المناقب می نویسد: معتصم پس از شهادت امام جواد(ع)، ام‌الفضل را به قصر خود برد اما طولی نکشید که به مرض سختی مبتلا شد و بر اثر همان بیماری از دنیا رفت.

منبع: خبرگزاری ایرنا

انتهای خبر/

درباره نویسنده

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از