در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «مسئول خون شهدا باشید. اگر در راه نبرد علیه کفر، سستی کنید، مدیون هستید و باید راه شهدا را ادامه دهید.»

شهید محمدرضا قریب‌بلوک سوم فروردین ۱۳۴۳ در روستای زردوان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد، پدرش محمدتقی و مادرش خاتون نام داشت، تا چهارم ابتدایی درس خواند.

هفدهم دی ۱۳۵۷ هنگام شرکت در تظاهرات توسط عوامل رژیم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله مجروح شد و پنجم تیر ۱۳۶۱ در زادگاهش بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید، مزار او در گلزار شهدای همان روستا قرار دارد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

مسئول خون شهدا باشید

مسئول خون شهدا باشید، اگر در راه نبرد علیه کفر، سستی کنید، مدیون هستید و باید راه شهدا را ادامه دهید، ای مادرم! ناراحت نباش، چون پسر خود را در راه اسلام داده‌ای.

 نگو من پسرم را داماد نکردم. مگر خون ما از خون قاسم و علی رنگین‌تر است. مادرم! برادران مرا خوب تربیت کن و کمک به مستمندان بکنند، برای من گریه نکنید، برای حسین‌بن‌علی گریه کنید و سیاه نپوشید و برای امام حسین (ع) سیاه بپوشید.

ای خواهرانم! مانند زینب باشید که چگونه مصیبت حسین (ع) را تحمل کرد و حجاب خود را حفظ کنید. اگر من شهید شدم، دست‌هایم را از تابوت بیرون بگذارید تا همه مردم بدانند که من از دنیا چیزی را با خود نبردم و چشم‌هایم را باز بگذارید تا همه بفهمند که من کورکورانه کشته نشده‌ام.

انتهای خبر/