به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ محمد هنرمند باقری در یازدهمین روز از فصل زیبای بهار در سال ۱۳۱۸ در شهر کرمانشاه دیده به جهان گشود.

دوران کودکی‌اش همزمان شد با شهریور ۱۳۲۰ و حمله روس‌ها و انگلیس‌ها به ایران و از جمله کرمانشاه که مردم در رنج و سختی از لحاظ معیشتی و امکانات به سر می‌بردند.

محمد در دامان خانواده‌ای مذهبی پرورش پیدا کرد. تحصیلات را تا سوم نظری ادامه داد و به‌دلیل مشکلات مالی تحصیل را رها کرد. از همان کودکی با قلم و دوات آشنا شد. عاشق خط نوشته‌ها و خوشنویسی بود و این هنر را با علاقه هر چه تمام دنبال می‌کرد.

در جریانات قبل از انقلاب حضوری فعال داشت. شرکت در راهپیمایی‌ها و تظاهرات، پخش کردن اعلامیه و نوشتن آن‌ها از کارهای این مرد بزرگ بود. مکتب امام راحل را مکتب اسلام راستین می‌دانست، عاشق امام بود و در اکثر خوشنویسی‌هایش جمله‌هایی در وصف امام خمینی (ره) نوشته است.

بعد از شروع جنگ تحمیلی به طور داوطلبانه راهی میدان‌های نبرد شد و در سپاه مشغول به‌کار شد. دوره‌های آموزش سپاه را با شور و اشتیاق دنبال می‌کرد و بارها به مناطق مرزی برای مأموریت اعزام شد.

محمد همسری نمونه و پدری مهربان برای فرزندانش بود، مردم داری احترام به والدین و عشق بی‌شائبه‌اش به امام از وی الگویی برای نسل‌های بعد از خود ساخت.

در زمان جنگ هم خوشنویسی را دنبال کرد و شعار نویسی‌های میادین عملیاتی را انجام می‌داد تا سال 1366 به طور مداوم در جبهه‌ها حضور داشت، قرآن در تک تک لحظاتش حضور داشت و قرائت همیشگی آن ورد زبان و جاری در نوشته‌هایش بود.

این بخشی از دعای پر فیض کمیل: الهی و ربی من لی غیرک، اسئله کشف ضری، که مناجات اش بود در اکثر خوشنویسی‌هایش موجود است. حافظ را خوب می‌شناخت و روح ادب پرورش همیشه در جستجوی کمال بود.

سرانجام در دوازدهمین روز از پائیز، مهمان بهار در طی مأموریتی در جاده دیوان دره به کمین منافقین افتاد و بر اثر اصابت گلوله به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

منبع: نوید شاهد

انتهای خبر/