علی الماسی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ با اشاره به اینکه اهمیت به کار و کارگر یک موضوع حیاتی است، اظهار داشت: در تمام دنیا به مسئله کار و جایگاه کارگر توجه ویژه‌ای می‌شود.

رئیس مرکز تحقیقات، توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت دانشگاه علوم‌پزشکی کرمانشاه افزود: در تمام مکاتب دنیا از مکاتب سرمایه‌داری گرفته تا مکاتب سوسیالیستی و کارگری و نیز در ادیان الهی بحث کار و کارگر همیشه به عنوان یک زیربنای ساختاری اجتماع مطرح است. 

وی گفت: هر آن‌کس که در پی برطرف کردن نیازهای خود، خانواده و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند باشد به نوعی کارگر تلقی می‌شود اما کارگر در معنای خاص قشر تولیدکننده و به حرکت درآورنده چرخ اقتصاد، صنعت، کشاورزی و بازار است. 

الماسی با بیان اینکه بخش قابل توجهی از جمعیت هر کشور را جامعه کارگری آن تشکیل می‌دهد، تصریح کرد: از سال یک‌هزار و ۸۸۶ میلادی، اول ماه مِی را در تقویم تاریخ به عنوان روز کارگر در نظر گرفته‌اند تا در این روز توجه و نگاه ویژه‌ای به کارگران شود.

وی اذعان داشت: از نظر ادیان الهی از هر روز می‌توان به عنوان روز کارگر یاد کرد، در روایت داریم که انسان معنا و مفهومی ندارد مگر در سعی و کوشش او؛ یعنی ارزش هر انسان به کار و تلاش او است.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی کرمانشاه بیان کرد: کارگر و جامعه کارگری در تمام زوایای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار است و باید مورد توجه قرار گیرد.

وی با بیان اینکه بحث توجه به مشکلات کارگران نیز بسیار با اهمیت است، گفت: اولین مشکل قشر کارگری امنیت شغلی است، یک کارگر همیشه نوعی تشویش و دغدغه ذهنی برای حفظ کار خود دارد و از اینکه روزی کار خود را از دست دهد دغدغه‌مند است. 

الماسی ادامه داد: قوانین حمایتی خاص برای این قشر زحمت‌کش وجود ندارد اگر هم‌ چنین قوانینی وجود داشته باشند بیشتر بر روی کاغذ نوشته شده‌اند و ضمانت اجرایی مستحکمی ندارند حتی بعضی از قوانین موجود موجبات بیکاری برخی کارگران را نیز فراهم می‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: برخی قوانین نیز به قدری سخت‌گیرانه‌ هستند که هیچ کارفرمایی با شروط درج شده در آنها حاضر به استخدام کارگران نیست بنابراین با وجود افراط و تفریط‌های قانونی، ضمانت اجرایی برای استخدام و به کارگیری دائمی کارگران به صورت رسمی وجود ندارد. 

الماسی اذعان داشت: مشکل دیگر قشر کارگری عدم مهارت لازم است در بیشتر کشورهای دنیا قبل از استخدام و به کارگیری کارگران دوره‌های آموزشی خاصی در حیطه مهارتی برای آنها برگزار می‌شود در واقع یک کارگر با گذراندن دوره‌های مهارتی آمادگی لازم برای ورود به بازار کار را پیدا می‌کند.

وی افزود: بخش اعظمی از کارگران در جامعه ما فاقد مدرک مهارتی هستند و این عدم مهارت کافی باعث تقلیل دستمزدها، به‌کارگیری و ماندگاری آنها می‌شود بنابراین آموزش و ایجاد مهارت برای کارگران که یکی از وظایف دولت‌ها است از ضرورت و اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

الماسی گفت: افراد بین ۱۸ تا ۶۰ سال که توانایی کار کردن دارند باید حتماً دوره‌های مهارت‌آموزی حرفه‌ای و کارورزی را بگذرانند هرچند مراکز فنی و حرفه‌ای در کشور وجود دارند اما کارگران استقبال چندانی از آنها در جهت مهارت‌آموزی و آموزش حرفه‌ای نمی‌کنند. 

وی بیان کرد: یکی دیگر از مشکلات قشر کارگری عدم توازن در هزینه‌های معیشتی این قشر با دستمزد دریافتی آنها است که حکمرانان و مسئولان کشور باید به آن توجه ویژه‌ای داشته باشند.

الماسی ادامه داد: در جامعه ما دستمزد کارگر با هزینه‌های معیشتی او همخوانی ندارد یعنی کارگر به نوعی از فقر معیشتی برخوردار است بسیاری از کارگران متأسفانه یا مسکن ندارند و یا از مسکن مطلوب و استانداردی برخوردار نیستند.

وی خاطرنشان کرد: در بحث‌های ایمنی، خوراک، پوشاک و غیره نیز به دلیل عدم هماهنگی بین دستمزد و هزینه‌های معیشتی نقایصی در زندگی کارگران حکمفرما می‌شود که بعضاً موجب آسیب‌های اجتماعی، حوادث، سوانح ناخوشایند و حتی بزه‌ می‌شود. 

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزود: موضوع مهم دیگر در ارتباط با کارگران مبحث عدالت در سلامت آنان است، کارگران از نظر بیمه دارای بیمه یکسان و پایداری نیستند اگرچه برنامه تأمین اجتماعی و بیمه سلامت سراسری در کشور وجود دارد اما تعدادی از کارگران مخصوصاً کارگران فصلی و روزمزد تحت پوشش بیمه‌های درمانی قرار ندارند و از حمایت خاصی برخوردار نیستند.

وی در ادامه افزود: کارگران معدن نیز در ایران با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند و سختی شغل آنها با دستمزد و خدماتی که دریافت می‌کنند به هیچ عنوان هم‌خوانی ندارد این کارگران به دلیل کم‌توجهی و مسائل دیگر از امنیت شغلی مناسبی برخوردار نیستند و گاهی در تله‌های مرگ‌بار اتفاقات محل کار خود قرار می‌گیرند و تلفات زیادی می‌دهند. 

الماسی گفت: نتیجه‌ای که از مباحث ذکر شده به دست می‌آید این است که تصمیم‌گیرندگان و مسئولان کشور باید با برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌های مناسب موجبات ارتقای مهارت‌، تأمین و پایداری شغلی کارگران را فراهم آورند.

انتهای خبر/