- گروه : اجتماعی
- شماره : 5131
هر روز با قرآن؛
تلاوت آیات ۳۶ تا ۴۴ سوره مبارکه انعام
صبح خود را با تلاوت آیات ۳۶ تا ۴۴ سوره مبارکه انعام صفحه ۱۳۱ کلام‌الله مجید آغاز کنیم.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.
متن و معنی آیات 36 تا 44 سوره «انعام» به شرح زیر است.
فقط کسانی [دعوتت را] پاسخ می‌دهند که [سخنانت را بادقت، تدبّر، اندیشه و تفکّر] می‌شنوند، [مشرکان و کافران لجوج، مردگان‌اند] و خدا مردگان را [در قیامت] برمی‌انگیزد، آنگه [برای حسابرسی] به‌سوی او بازگردانده می‌شوند. (۳۶)
و [مرده‌دلان] گفتند: چرا معجزه‌ای از سوی پروردگارش [همانند معجزات پیامبران گذشته] بر او نازل نمی‌شود؟ بگو: یقیناً خدا قدرت دارد که معجزه‌ای [نظیر آنچه آنان درخواست دارند] نازل کند، ولی [این‌گونه درخواست‌های نابجا به سبب این است که] بیشترشان [شرایط و موقعیت‌ها را] نمی‌دانند. (۳۷)
و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست، و نه هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند، مگر آنکه گروه‌هایی مانند شمایند؛ ما چیزی را در کتاب [تکوین از نظر ثبت جریانات هستی و برنامه‌های آفرینش] فروگذار نکرده‌ایم، سپس همگی به‌سوی پروردگارشان گردآوری می‌شوند. (۳۸)
کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، کرها و لال‌هایی فرورفته در تاریکی‌های جهل و گمراهی‌اند؛ خدا هر که را بخواهد [به کیفر تکذیب آیاتش] گمراه می‌کند، و هر که را بخواهد [به پاداش تصدیق آیاتش] بر راه راست قرار می‌دهد. (۳۹)
بگو: اگر راست‌گویید به من خبر دهید چنانچه عذاب خدا بر شما درآید یا قیامت به شما رسد، آیا کسی را جز خدا [برای یاری خویش] می‌خوانید؟ (۴۰)
[قطعاً چنین نیست] بلکه فقط خدا را می‌خوانید، و او هم اگر بخواهد آسیب و گزندی که به سبب آن او را خوانده‌اید برطرف می‌کند، و [آن زمان است که] بت‌هایی که برای او شریک قرار می‌دهید، فراموش می‌کنید. (۴۱)
و بی‌تردید ما به‌سوی امت‌هایی که پیش از تو بودند [پیامبرانی] فرستادیم؛ پس آنان را [هنگامی که با پیامبران به مخالفت و دشمنی برخاستند] به تهیدستی و سختی و رنج و بیماری دچار کردیم، باشد که [در پیشگاه ما] فروتنی و زاری کنند. (۴۲)
پس چرا هنگامی که عذاب ما به آنان رسید، فروتنی و زاری نکردند؟ بلکه دل‌هایشان سخت شد و شیطان، اعمال ناپسندی که همواره مرتکب می‌شدند در نظرشان آراست. (۴۳)
پس چون حقایقی را که [برای عبرت‌گرفتنشان] به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند، درهای همه نعمت‌ها را به روی آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شدند، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه آنان را [به عذاب] گرفتیم، پس یکباره [از نجات خود] درمانده و نومید شدند. (۴۴)
انتهای خبر/
