- گروه : فرهنگی
- شماره : 10459
هر روز با قرآن؛
تلاوت آیات ۱۰۵ تا ۱۱۸ سوره مؤمنون
صبح خود را با تلاوت آیات ۱۰۵ تا ۱۱۸ سوره مبارکه مؤمنون، صفحه ۳۴۹ کلام‌الله مجید آغاز کنیم.
به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.
متن و معنی آیات ۱۰۵ تا ۱۱۸ سوره «مؤمنون» به شرح زیر است:
أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿۱۰۵﴾
۱۰۵ - [گفته شود:] مگر آیات من بر شما تلاوت نمی‌شد و شما آنها را تکذیب می‌کردید!
قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَکُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ ﴿۱۰۶﴾
۱۰۶ - می‌گویند: پروردگارا! بدبختی‌مان بر ما چیره شد و ما مردمی گمراه بودیم
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ ﴿۱۰۷﴾
۱۰۷ - پروردگارا! ما را از این آتش بیرون آر، پس اگر [به خلاف] برگشتیم، در آن صورت ستمگر خواهیم بود
قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ ﴿۱۰۸﴾
۱۰۸ - خدا گوید: دور شوید در آن، و با من سخن نگویید
إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿۱۰۹﴾
۱۰۹ - همانا گروهی از بندگان من بودند که می‌گفتند: پروردگارا! ایمان آوردیم، پس بر ما ببخشای و به ما رحم کن که تو بهترین مهربانانی
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنسَوْکُمْ ذِکْرِی وَکُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَکُونَ ﴿۱۱۰﴾
۱۱۰ - امّا شما آنها را به ریشخند گرفتید تا این که [شما را رها کردند و] ذکر مرا از یاد شما بردند و شما همچنان بر آنان می‌خندیدید
إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿۱۱۱﴾
۱۱۱ - من امروز آنها را برای این که صبر کردند پاداششان دادم، که بی‌تردید ایشان‌اند کامیابان
قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِینَ ﴿۱۱۲﴾
۱۱۲ - [خداوند] فرماید: چه مدت به حساب سال‌ها در زمین به سر بردید!
قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ ﴿۱۱۳﴾
۱۱۳ - گویند: یک روز یا پاره‌ای از یک روز به سر بردیم، پس از حسابگران بپرس
قَالَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا لَّوْ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۱۴﴾
۱۱۴ - گوید: جز اندکی درنگ نکرده‌اید، اگر به درستی می‌دانستید
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ ﴿۱۱۵﴾
۱۱۵ - پس آیا پنداشته‌اید که شما را بیهوده آفریده‌ایم و شما به نزد ما بازگردانده نمی‌شوید!
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ ﴿۱۱۶﴾
۱۱۶ - پس خدا والاست، آن فرمانروایی که حق است، هیچ خدایی جز او نیست، و او پروردگار [و صاحب] عرش کریم است
وَمَن یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿۱۱۷﴾
۱۱۷ - هر که با خدای یکتا معبود دیگری را بخواند که هیچ برهانی برای آن ندارد، حساب او فقط نزد پروردگارش خواهد بود بی‌گمان کافران رستگار نمی‌شوند
وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿۱۱۸﴾
۱۱۸ - و بگو: پروردگارا! ببخشای و رحمت‌آور که تو بهترین مهربانانی
