در خطبه پنجاه و یکم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه پنجاه و یکم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین (ع) در اوج قحط آب و محاصره فرات، یاران خود را به انتخابی سرنوشت‌ساز فرا می‌خواند: یا پذیرش ذلت و تسلیم، یا قیام با شمشیر برای آزادسازی آب.
در خطبه ۵۰ نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه پنجاه نهج‌البلاغه، امام علی (ع) با تأکید بر ریشه‌های فتنه‌ها، هواپرستی و بدعت‌گذاری در احکام الهی را عامل اصلی ظهور انحرافات و اختلاط حق و باطل معرفی می‌کنند.
در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و نهم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) با بیانی ژرف و حکیمانه، به توصیف خدای متعال پرداخته و در قالب واژگانی آسمانی، مرزهای معرفت بشری را در برابر عظمت ذات الهی ترسیم می‌کند.
در خطبه چهل و هشتم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و هشتم نهج‌البلاغه، امیرالمؤمنین علی (ع) بر ضرورت آمادگی رزمی و حفظ انسجام نیروهای نظامی تأکید کرده و فرماندهی هوشمندانه، پیش‌بینی دشمن و تجهیز مستمر سپاه را از ارکان قدرت و پیروزی در میدان نبرد دانسته است.
در خطبه چهل و هفتم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و هفتم نهج‌البلاغه، حضرت علی (ع) با نگاهی ژرف به آینده کوفه، سرنوشتی پرحادثه و آزمون‌خیز را برای این شهر پیش‌بینی می‌کنند؛ شهری که در مسیر تاریخ، زیر پای حوادث لگدکوب می‌شود اما ظلم‌پیشگان را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
در خطبه چهل و ششم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه چهل و ششم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) به بیان دعایی پرداخته‌اند که مضمون آن به سختی‌های سفر و نیاز انسان به پناه‌جویی در پروردگار هنگام ترک وطن و نگرانی از وضعیت خانواده و اموال بازمی‌گردد.
