در خطبه شصت و سوم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه شصت و سوم نهج‌البلاغه امام علی (ع) با تأکید بر ناپایداری دنیا، آن را میدان آزمایش انسان‌ها دانسته و رستگاری حقیقی را تنها در گردآوری توشه برای آخرت معرفی می‌کند؛ جایی که دلبستگی صرف به دنیا جز حسرت نخواهد داشت.
در خطبه شصت و دوم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه شصت و دوم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) با موضع‌گیری قاطع در برابر تهدید به ترور، به بیان اعتماد کامل خود به حفاظت الهی پرداخته و نشان می‌دهد که هیچ تهدید و آسیبی نمی‌تواند اراده الهی و تقدیر الهی را تغییر دهد.
در خطبه شصت و یکم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه شصت و یکم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) مسلمانان را از کشتار خوارج نهی کرده و تأکید می‌کنند که خطاکاری در جستجوی حق با طلب باطل یکسان نیست.
در خطبه پنجاه و هشتم نهج‌البلاغه آمده است:
امیرالمؤمنین علی (ع) در خطبه پنجاه و هشتم نهج‌البلاغه، آینده‌ای تاریک برای خوارج ترسیم می‌کند و از گرفتار شدن آن‌ها در بلا، ذلت و استبدادی خبر می‌دهد که سرمشقی برای حکومت‌های ستمگر خواهد شد.
در خطبه پنجاه و هفتم نهج‌البلاغه آمده است:
در خطبه پنجاه و هفتم نهج‌البلاغه، امام علی (ع) از ظهور ستمگری بی‌باک خبر داده و هشدار داده‌اند که چنین فردی با طمع فراوان و رفتار سلطه‌جویانه بر مردم مسلط خواهد شد و تلاش می‌کند آنچه ندارد به‌دست آورد، اما نابودشدنی نیست.
در خطبه پنجاه و ششم نهج‌البلاغه آمده است:
امیرالمؤمنین علی (ع) در خطبه پنجاه و ششم نهج‌البلاغه، با یادآوری جان‌فشانی یاران پیامبر، صبر و اخلاص آن‌ها را رمز پیروزی اسلام دانست و سستی در مبارزه را عامل پشیمانی معرفی کرد.
