عباس، نماد ادب و بندگی در کربلا

حجت‌الاسلام والمسلمین حجت‌الله فاضلی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: حضرت ابوالفضل‌العباس (ع) از برجسته‌ترین شخصیت‌های واقعه عاشورا بود که با ادب، تواضع و بندگی بی‌مانند خود نسبت به امام حسین (ع)، الگویی ماندگار برای مؤمنان شد. او با وجود جایگاه والای خود در خاندان علوی، همواره امام حسین (ع) را «مولا» خطاب می‌کرد و در طول سه دهه زندگی مشترک، خود را خدمت‌گزار و غلام فرزند فاطمه (س) می‌دانست. در زیارت ناحیه مقدسه که از لسان امام زمان (عج) نقل شده، حضرت عباس (ع) به‌عنوان «بنده صالح و مطیع امام» مورد تجلیل قرار گرفته است.

ولایت‌مداری خالصانه، شاخصه ممتاز عباس

رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان کرمانشاه گفت: حضرت عباس (ع) نه‌تنها مطیع مطلق ولی‌خدا بود، بلکه هرگز نظر شخصی خود را در برابر فرمان امامش دخالت نمی‌داد. او در اوج توان رزمی و دلاوری، مأموریت‌هایی را انجام می‌داد که از سوی امام حسین (ع) به او واگذار شده بود. سقایی و آب‌رسانی به خیمه‌های کودکان بنی‌هاشم از جمله وظایف محوری‌اش بود. زمانی که بی‌تاب میدان نبرد شد، نزد امام رفت و با احترام گفت: «ای مولای من، دیگر صبرم برای رفتن به میدان تمام شده.»

وی افزود: وقتی حضرت سکینه (س) از عموی خود خواست تا برای کودکان آب بیاورد، عباس (ع) با اجازه امام به سمت نهر فرات رفت. آن حضرت با اینکه به شدت تشنه بود، اما وقتی دستانش به آب رسید، آن را ننوشید و عطش کودکان و تشنگی امامش را در ذهن مجسم کرد. این لحظه، اوج ایثار و فداکاری او بود؛ نه به خاطر کم‌بودن آب، بلکه به‌خاطر جای‌دادن محبت اهل‌ بیت (ع) در دل، پیش از خود.

فاضلی خاطرنشان کرد: حضرت عباس (ع) شمشیر را فقط زمانی به‌دست می‌گرفت که مأمور به جنگ بود. او در راه رساندن آب به خیمه‌ها، مسیرهایی را انتخاب کرد که از درگیری دور باشد تا زودتر به هدف برسد. بسیاری از مورخان معتقدند اگر عباس (ع) قصد نبرد داشت، هیچ لشکری یارای مقابله با او را نداشت. او مشک آب را به شانه بست و به‌سوی خیمه‌ها شتافت، اما دشمنان که از همت و اراده او در هراس بودند، ناجوانمردانه دستانش را قطع کردند، چشمانش را هدف قرار دادند و با عمود آهنین بر فرق مبارکش زدند.

وی گفت: در واپسین لحظات، وقتی دیگر توانی برای دفاع نداشت، حضرت عباس (ع) برای نخستین‌بار به‌جای «مولا» خطاب «برادرم» را به کار برد و فریاد زد: «یا اخا، ادرک اخاک!» امام حسین (ع) که خود را بالین عباس (ع) رساند، دست به کمر گرفت و فرمود: «الآن انکسر ظهری و قلت حیلتی»؛ این جمله، نشان‌دهنده عظمت شخصیت حضرت عباس (ع) و ضربه‌ روحی سنگینی بود که شهادت او بر سیدالشهدا وارد کرد.

باب‌الحسین، اسوه‌ وفاداری و بصیرت

رئیس تبلیغات اسلامی شهرستان کرمانشاه افزود: حضرت عباس (ع) از تمام وسوسه‌های دنیوی روی گرداند و با ردکردن امان‌نامه دشمن، ثابت کرد که ولایت‌مداری را تا آخرین نفس حفظ می‌کند. در تاریخ از او به‌عنوان «باب‌الحوائج» یاد شده، همان‌گونه که امیرالمؤمنین (ع) «باب‌النبی» است. ویژگی‌هایی همچون ایمان خالص، شجاعت، دانایی، صبر، مواسات و بصیرت، عباس (ع) را در زمره الگوهای بی‌بدیل در تاریخ اسلام قرار داده است. امید آن است که با عمل به سیره ایشان، در دنیا از برکات نام و راه او و در آخرت از شفاعتش بهره‌مند شویم.

به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ شاید مهم‌ترین درسی که بتوان از روز تاسوعا آموخت، این باشد که در این روز بیش از پیش شجاعت و شهامت حضرت ابوالفضل (ع) آشکار شد و همگان دریافتند، این بزرگوار پشتیبان محکم و یاور امام حسین (ع) در لحظه‌های سخت و دشوار است.

حضرت ابوالفضل (ع) با پیام بصیرت، ولایت‌مداری، جهاد، شهادت و دفاع از حریم حق و امامت ثابت کرد که پایمردی و جانفشانی تنها با زبان نیست، بلکه باید از عمق جان در صحنه‌های حساس و سرنوشت‌ساز، تجلی یابد و با جهاد و شهادت نشان داده شود. 

اوج بصیرت ایشان در نهضت تاسوعا و عاشورا به تصویر کشیده شد که با وجود تهدیدها و تطمیع‌های دشمنان و مخالفان بعد از دریافت امان‌نامه با بصیرت از آن امتحان دشوار، سربلند بیرون آمد و با تمام توان از حریم امامت و ولایت دفاع کرد.

انتهای خبر/