به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی«مرصاد»، تیم ملی فوتبال ساحلی ایران پس از دو دوره غیبت در جام جهانی فوتبال ساحلی، بهمن ماه سال 1402 توانست عنوان سومی خود در سال 2017 را در جام جهانی فوتبال ساحلی امارات تکرار کند. امیرحسین اکبری مدافع تیم ملی فوتبال ساحلی درباره حضور در جام جهانی و شرایط این رشته، گفت‌وگویی با تسنیم انجام داده است که در زیر می‌خوانید.

تیم ما پس از اینکه نتوانست در دو دوره گذشته در جام جهانی حضور داشته باشد، فشار زیادی را تحمل کرد و این فشار روی کادر فنی و بازیکنان تیم بود. ما در حالی در جام جهانی پاراگوئه غایب بودیم که دو ماه قبل از آن مسابقات، قهرمان جام بین قاره‌ای شده بودیم. در دوره گذشته هم به دلیل کرونا، مراحل انتخابی برگزار نشد و براساس رنکینگ تیم‌ها، این بار هم ایران جایی در جام جهانی نداشت. ما در دوره اخیر با انگیزه و روحیه بالایی شرکت کردیم و از همان بازی اول دنبال این بودیم که به فینال برسیم و اگر کمی خوش‌شانس بودیم می‌توانستیم برزیل را در نیمه نهایی شکست دهیم و مقامی بهتر از سومی را کسب کنیم.

ما در شرایطی به بازی با برزیل رسیدیم که دچار کمبود بازیکن بودیم. مرادی محروم بود و پیرامون هم شرایط بازی نداشت و نتوانست به میدان برود و در غیاب دو بازیکن آماده‌مان باید مقابل قهرمان جهان قرار می‌گرفتیم. با این اوصاف ما بازی را خیلی خوب شروع کردیم و با دو گل از برزیل پیش افتادیم، اما در ادامه مسابقه، این برزیل بود که توانست از برتری نفری‌اش بهره لازم را ببرد. سرمربی حریف دستش برای تعویض باز بود و دیدیم که تعویضی‌های این تیم هم گل زدند. زمانی که بازی 2-2 شد ما نتوانستیم تمرکز و احساسات خودمان را کنترل کنیم و در زمان دریافت گل سوم لحظات سخت و تلخی را پشت سر گذاشتیم. ما خیلی دوست داشتیم قهرمان شویم، اما نشد. شاید این فرصت دیگر نصیب‌مان نشود، واقعاً حیف شد.

در جام جهانی امسال یک گل به ثمر رساندم، اما در دوره‌های گذشته گل‌های بیشتری زده بودم. پست من دفاع است و مجموعاً 9 گل در جام‌های جهانی به ثمر رسانده‌ام.

ما بعد از جام ملت‌ها، روزهای سخت و فشرده‌ای را پشت سر گذاشتیم، شش هفت ماه سخت و فشرده را پشت سر گذاشتیم و با توجه به اینکه به لحاظ امکاناتی خیلی شرایط خوبی نداشتیم، اما خیلی امیدوار به قهرمانی در جام جهانی بودیم. ما بازیکنان و کادر فنی خوبی در اختیار داشتیم و با توجه به برگزاری جام جهانی در امارات، از حمایت خیلی خوب هموطنان‌مان هم برخوردار بودیم و موقعیت‌مان برای قهرمانی مناسب بود، اما نشد.

ما پیش از جام جهانی اردوهای خوبی را برگزار کردیم و با آمادگی بالایی به امارات رفتیم. از سوی دیگر در این دوره برای اولین بار بود که پاداش پیروزی‌ها بعد از هر بازی به حساب‌مان واریز شد، اما مهمترین اتفاق برای‌مان این است که فدراسیون فوتبال دیدش را نسبت به این رشته تغییر دهد و حمایت‌های بیشتری از فوتبال ساحلی داشته باشد. ما عنوان سومی جهان را به دست آوردیم، اما بعید می‌دانم پاداش قابل توجهی بگیریم.

من در لوانته اسپانیا، لوکوموتیو مسکو و شباب الاهلی بازی کرده‌ام. در حال حاضر هم به شهرم اصفهان برگشتم و عضو باشگاه دکتر تأمین هستم که یک باشگاه خصوصی است.

متأسفانه فوتبال ساحلی و مسابقات سراسری این رشته هیچ پوشش رسانه‌ای و پخش تلویزیونی ندارند، فقط شاید در جام جهانی و جام ملت‌ها بازی‌های ما به نمایش گذاشته می‌شود. بیشتر قراردادهای بازیکنان بین 400 تا 600 میلیون برای یک فصل است و به هیچ وجه نمی‌توانیم از این رشته به‌عنوان یک شغل و یک حرفه نام ببریم.

من در ابتدا، فوتبال چمنی بازی می‌کردم و در اصفهان و تیم پایه‌های ذوب‌آهن هم بازی کردم و هم‌بازی محسن مسلمان و پیام صادقیان بودم. محل زندگی من فلاورجان بود و برای حضور در تمرینات ذوب‌آهن باید به اصفهان می‌آمدم که برایم خیلی سخت بود و آنچنان هم حمایت نمی‌شدم و شرایط سختی داشتم. در فوتبال روی چمن هم پست من دفاع بود و از طریق یکی از دوستان حتی می‌توانستم شاگرد علیرضا منصوریان در نفت تهران شوم، اما ترسیدم موقعیتم در فوتبال ساحلی را از دست بدهم و پشیمان شدم.

باید بگویم که کار دیگری از من ساخته نبود. من در حال حاضر در فوتبال ساحلی به همه افتخاراتی که می‌خواستم رسیدم و تنها رؤیایم قهرمانی در جام جهانی است که امیدوارم در دوره بعد بتوانیم قهرمان جهان شویم.

منبع: تسنیم