سعید ایزدی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ اظهار داشت: تجربه کشورهای مختلف به‌روشنی نشان می‌دهد که در حوزه سیاست‌گذاری سالمندی نباید صرفاً با روش آزمون و خطا پیش رفت، زیرا مسیرهای متعددی پیش‌تر در جهان آزموده شده و نتایج آن مستند و قابل استفاده است. 

وی افزود: بازتکرار مسیرهای شکست‌خورده یا تأخیر در به‌کارگیری تجربیات موفق جهانی، موجب عقب‌ماندگی در این حوزه خواهد شد. یکی از غفلت‌های جدی در کشور، نبود برنامه‌ریزی در حوزه آموزش کودکان برای آشنایی با مسئله سالمندی است و در منابع علمی و حتی کتاب‌های درسی موجود، برنامه مدون و هدفمند در این زمینه وجود ندارد.

 به‌ گفته این متخصص طب سالمندی، مسئله سالمندی در ایران غالباً فقط از زاویه خدمات درمانی دیده می‌شود و هنوز در لایه‌های فرهنگی و تربیتی جایگاه خود را پیدا نکرده است. در حالی که کودکان به‌طور طبیعی درکی از واقعیت‌های دوران سالمندی ندارند و نباید چنین انتظاری از آن‌ها داشت.

ایزدی گفت: تجربه نشان داده است که ورود سالمندان به فضای کودکانه و ارتباط فعال آن‌ها با نسل جدید، می‌تواند موجب شکل‌گیری پیوند عاطفی عمیق و درک متقابل شود. این ارتباط دوسویه در بسیاری از کشورها منشأ طرح‌های موفق اجتماعی شده است.

وی تأکید کرد: زیرساخت‌سازی و ایجاد ساختارهای پایدار، کلید اصلی موفقیت در مدیریت مسئله سالمندی است و صرفاً با طرح‌های مقطعی و مناسبتی نمی‌توان به نتیجه رسید. به‌همین دلیل، ایجاد بیمارستان‌ها و شهرهای «دوستدار سالمند» در دستور کار بسیاری از کشورهای پیشرو قرار گرفته و نتایج مطلوبی نیز به همراه داشته است.

این متخصص طب سالمندی افزود: کشورهایی مانند بحرین، ترکیه و امارات طی سال‌های اخیر توانسته‌اند نمونه‌های دقیق و اجرایی از شهرهای دوستدار سالمند را طراحی و پیاده‌سازی کنند، اما ایران هنوز نتوانسته در این حوزه وارد اقدام جدی و عملیاتی شود. 

به‌گفته ایزدی ، ایجاد چنین شهرهایی نه یک پروژه نمادین، بلکه ضرورتی راهبردی برای آینده جمعیتی کشور است. استان کرمانشاه با توجه به شرایط جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی خود، ظرفیت ویژه‌ای برای پیشگام‌بودن در این حوزه دارد و می‌تواند به‌عنوان پایلوت ملی «شهر دوستدار سالمند» معرفی و اجرا شود. 

وی گفت: کرمانشاه به‌دلیل تجربه‌های اجتماعی و جمعیت فعال محلی، توان بیشتری برای پذیرش چنین طرح‌هایی دارد. برای دستیابی به نتایج واقعی و پایدار، لازم است چند ایده مشخص و اولویت‌دار در حوزه سالمندی انتخاب شود و با پیگیری مستمر، ارزیابی منظم و تخصیص منابع کافی به اجرا برسد؛ حتی تحقق موفق یک ایده نیز می‌تواند آغازگر زنجیره‌ای از پیشرفت‌ها و تغییرات اساسی در سیاست‌های سالمندی کشور باشد.

انتهای خبر/