به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۲۹ تا ۳۷ سوره «هود» به شرح زیر است:

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ

وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۚ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٩﴾

ای قومِ من! در برابر ابلاغ رسالتم هیچ پاداشی از شما نمی‌خواهم، پاداشم فقط بر عهدۀ خداست، من [برای خشنودی شما] مؤمنان را از خود نمی‌رانم؛ زیرا آنان ملاقات‌کنندۀ پروردگارشان هستند، و من شما را قومی می‌بینم که [در امورتان] نادانی می‌کنید‌ (٢٩) 

 وَيَا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٣٠﴾

 ای قومِ من! اگر آنان را [از خود] برانم چه کسی مرا در برابر [عذاب] خدا یاری می‌دهد؟ آیا متذکر [این حقایق] نمی‌شوید؟ (٣٠) 

 وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْرًا ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ ۖ إِنِّي إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٣١﴾

من به شما نمی‌گویم که گنجینه‌های خداوند نزد من است، و ادعا نمی‌کنم که آگاه به غیبم، و نمی‌گویم فرشته‌ام، و دربارۀ آنان‌که دیدگانتان خوارشان می‌بیند نمی‌گویم که خداوند هرگز خیری به آنان عطا نمی‌کند، خداوند به آنچه در باطن آنان است داناتر است، دراین‌صورت [که ادعای این امور را داشته باشم] از ستمکاران خواهم بود‌ (٣١) 

 قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٣٢﴾ 

گفتند: ای نوح! با ما گفت‌وگوی نادرست کردی، بسیار هم گفت‌وگو کردی، نهایتاً اگر از راست‌گویانی آن عذابی که ما را به آن تهدید می‌کنی برای ما بیاور‌!؟ (٣٢)

قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شَاءَ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ ﴿٣٣﴾

[نوح] گفت: جز این نیست که اگر خداوند بخواهد آن را برای شما می‌آورد، عاجزکنندۀ [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید] (٣٣)

 وَلَا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كَانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٣٤﴾

چنانچه بخواهم برای شما خیرخواهی کنم، درصورتی‌که خدا بخواهد شما را [بر اثر کفر و عصیانتان] در گمراهی واگذارد، خیرخواهی من برای شما سودمند نیست، او پروردگار شماست، و شما را به‌سویش بازمی‌گردانند‌ (٣٤)

 أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ ﴿٣٥﴾ 

[نه‌تنها قوم نوح، حقایق را دروغ انگاشتند،] بلکه [مشرکان هم] می‌گویند: [پیامبر] این [قرآن] را [از نزد خود] ساخته،! بگو: اگر من این [قرآن] را ساخته باشم و به دروغ [به خدا] نسبت داده باشم، گناهم فقط بر عهدۀ من است، و من از گناهانی که شما مرتکب می‌شوید، [و زشت‌ترینش دروغ‌انگاشتنِ قرآن است] به شدت بیزارم‌ (٣٥)

وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ 

 به نوح وحی شد: از قوم تو جز کسانی که [تاکنون] ایمان آورده‌اند هرگز کسی ایمان نخواهد آورد؛ بنابراین از اعمالی که همواره [بر ضد تو] انجام می‌دهند اندوهگین مباش‌! (٣٦)

وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾

 با نظارت ما و بر اساس وحی ما آن کشتی را بساز! و با من دربارۀ [نجاتِ] کسانی که ستم کرده‌اند سخن مگو؛ زیرا آنان یقیناً غرق‌شدنی هستند‌ (٣٧)

انتهای خبر/