به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ هر روز، یک صفحه از کلام حق را به‌صورت متنی بخوانید.

متن و معنی آیات ۳۶ تا ۴۴ سوره «نمل» به شرح زیر است:

فَلَمَّا جَاءَ سُلَيْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّا آتَاكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ [ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻠﻜﻪ ﺳﺒﺎ ] ﻧﺰﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺁﻣﺪ ، [ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ] ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﻲ [ ﺍﻧﺪﻙ ﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰ ] ﻳﺎﺭﻱ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ؟ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ [ ﺍﺯ ﻧﺒﻮّﺕ ﻭ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ] ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻩ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ [ ﻫﺪﻳﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺷﺎﺩﻱ ﺁﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖ ] ، ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﻣﻰﻛﻨﻴﺪ (٣٦)

ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُم بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ

ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﻳﻲ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ] ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﺑﻲ ﺍﺭﺯﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﺭﻱ ﻭ ﺫﻟﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ .(٣٧)

قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ

[ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ] ﮔﻔﺖ : ﺍﻱ ﺳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ! ﻛﺪﺍم ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﺨﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻳﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﻰ‌آﻭﺭﺩ ؟(٣٨)

قَالَ عِفْرِيتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﻨّﻴﺎﻥ ﻛﺎﺭﺩﺍﻥ ﻭ ﺗﻴﺰﻫﻮﺵ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺧﻴﺰﻱ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺁﻭﺭم ، ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ [ ﻛﺎﺭ ] ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺍﻣﻴﻨﻢ ،(٣٩)

قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ

ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺸﻲ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ [ ﻟﻮﺡ ﻣﺤﻔﻮﻅ ]ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻠﻚ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺕ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ ، ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺁﻭﺭم . [ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﻭﺭﺩ ] . ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺗﺨﺖ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺩﻳﺪ ، ﮔﻔﺖ : ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭم ﻳﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻢ ؟ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﻱ ﻛﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﻱ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻲ ﻭﺭﺯﺩ ، [ ﺯﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ] ; ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭم ﺑﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ .(٤٠)

قَالَ نَكِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِي أَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ

ﮔﻔﺖ : ﺗﺨﺘﺶ ﺭﺍ [ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ] ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺁﻳﺎ [ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺁﻥ ] ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ ، ﻳﺎ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ؟(٤١)

فَلَمَّا جَاءَتْ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرْشُكِ قَالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ وَأُوتِينَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ

ﭘﺲ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ [ ﻣﻠﻜﻪ ﺳﺒﺎ ] ﺁﻣﺪ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺁﻳﺎ ﺗﺨﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ؟ ﮔﻔﺖ : ﮔﻮﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ! ! ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ [ ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴّﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ] ﺁﮔﺎﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ [ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ] ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻳﻢ ;(٤٢)

وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَافِرِينَ

ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ [ ﻣﻠﻜﻪ ﺳﺒﺎ ]ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ [ ﺍﺯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺣﻖ ]ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ; ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ [ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺷﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ](٤٣)

قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَا قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَ قَالَتْ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﻪ ﺣﻴﺎﻁ ﻗﺼﺮ ﺩﺭﺁﻱ . ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ، ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﺁﺑﻲ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ [ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ]ﺍﺳﺖ ، ﭘﺲ ﺩﺍﻣﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺎﻟﺎ ﺯﺩ [ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﺏ ﺷﻮﺩ ] ، ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﻑ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺷﻴﺸﻪ [ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ] . [ ﻣﻠﻜﻪ ﺳﺒﺎ ]ﮔﻔﺖ : ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ! ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩم ، ﺍﻳﻨﻚ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ، ﺗﺴﻠﻴﻢ [ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﻜﺎم]ﺧﺪﺍ ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﺪم .(٤٤)