به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «مرصاد»؛ در آن روز پرشکوه و جاودانه، خورشید امامت از آسمان غدیر خم طلوع کرد و پیامبر رحمت، دست علی ابن ابی‌طالب (ع) را بالا برد تا پیوند رسالت با امامت را برای همیشه در تاریخ ثبت کند؛ آن لحظه، نه فقط پایان یک مأموریت پیامبرانه، که آغاز ولایت علوی بود؛ ولایتی که قرار بود تا ابد، چراغ هدایت انسان‌ها باشد. 

غدیر، صرفاً یک رویداد تاریخی نیست؛ یک حقیقت زنده و جاری است که در عمق باورهای شیعه و در بطن نظام سیاسی اسلام جای گرفته است؛ پیامبر (ص) در غدیر، به فرمان الهی، حلقه اتصال نبوت به امامت را معرفی فرمود و این پیوستگی، تا امروز نیز در قالب ولایت فقیه ادامه یافته است. 

امامت، ادامه نبوت است و ولایت فقیه، تداوم امامت در عصر غیبت؛ همان‌گونه که علی (ع) برگزیده الهی برای هدایت امت بود، ولی فقیه نیز در دوران غیبت، حجت خدا و راهنمای جامعه است؛ اگر غدیر خم صحنه بیعت با علی (ع) بود، امروز بیعت با ولی فقیه، ادامه همان عهد مقدس است. 

ولایت در نگاه اسلامی، تنها یک زعامت سیاسی نیست، بلکه سرچشمه هدایت، عدالت، تدبیر و پاسداری از دین است؛ فقیه عادل و شجاع، نه فقط مدیر امور اجرایی، بلکه حافظ مرزهای عقیدتی امت است؛ امروز، رهبری انقلاب اسلامی، با همان شاخصه‌های علوی یعنی علم، تقوا، عدالت، ساده‌زیستی و مردمی‌بودن، پرچم‌دار ادامه راه غدیر است. 

در دوران معاصر، جمهوری اسلامی ایران تجلی عینی این ولایت است؛ نظامی که با الهام از تعالیم اهل بیت (ع)، به‌ویژه امیرالمؤمنین (ع)، بر پایه عدالت اجتماعی، عزت اسلامی و هدایت معنوی بنیان نهاده شده است؛ امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی، با تأسی به مکتب علوی، مسیر روشنی را برای امت اسلامی ترسیم کردند. 

غدیر، منبع مفهومی و معرفتی بزرگ‌ترین تحول فکری و سیاسی عصر ماست؛ اگر روزی در غدیر، رسول خدا (ص) فرمود «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، امروز ولی فقیه با همان منطق الهی، ولی و مولای امت است؛ اطاعت از رهبری، در ادامه اطاعت از پیامبر و امام علی (ع) معنا پیدا می‌کند. 

در غدیر، پیامبر (ص) دست علی (ع) را بلند کرد؛ امروز دست ولی فقیه، در میان امت بلند است تا نور هدایت الهی را در جهان پر از فتنه، زنده نگه دارد؛ در غدیر، راه گم نمی‌شود اگر نگاه‌ها به دست‌های افراشته ولایت باشد. 

از این رو، هر خانه‌ای باید شعاعی از نور غدیر باشد و هر دل مؤمنی، آئینه‌ای از محبت علوی و تبعیت از ولی امر زمان؛ غدیر، تنها یک مناسبت نیست؛ یک طرز فکر، یک سبک زندگی و یک عهد همیشگی با خط ولایت است. 

جامعه‌ای که با روح غدیر تربیت شود، جامعه‌ای است که در آن عدالت، معنویت، عقلانیت و عزت ملی شکوفا خواهد شد؛ فرزندان این ملت، اگر با پیام غدیر و منطق ولایت فقیه بزرگ شوند، نسل آینده‌ای را خواهند ساخت که سربازان ظهور موعودند. 

غدیر را باید از افسانه تقویم به متن زندگی آورد؛ باید از درک معرفتی غدیر آغاز کرد و آن را در عمل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه جاری ساخت؛ امروز، بیش از هر زمان، امت اسلامی نیازمند بازگشت به غدیر است؛ چرا که تنها در سایه ولایت، می‌توان در برابر طوفان ظلم و استکبار ایستاد. 

در جهان پرآشوب امروز، غدیر نه فقط یک خاطره دینی، بلکه نقشه راهی برای ساختن جامعه‌ای بر پایه معنویت و عدالت است؛ در عصری که بسیاری از ملت‌های اسلامی درگیر استبداد، استعمار و فساد ساختاری‌اند، پیام غدیر می‌تواند منشأ بیداری و تحول شود؛ پیامی که راه برون‌رفت از ظلم را در پیروی از رهبری الهی می‌داند. 

یکی از ابعاد مهم غدیر، نگاه آن به مفهوم «رهبری صالح» است؛ در روزگار ما که مردم جهان، خسته از وعده‌های توخالی سیاست‌مداران سکولار، به‌دنبال الگوهایی اخلاق‌محور و مردمی هستند، نظام ولایت فقیه نشان داده است که رهبری می‌تواند هم عادل و معنوی باشد و هم مقتدر و راهبردی؛ این همان الگویی است که اسلام در غدیر معرفی کرد. 

غدیر پیامی هم برای انسجام امت اسلامی دارد؛ اگر مسلمانان جهان، امروز بر مدار ولایت گرد آیند، اختلافات مذهبی، قومی و سیاسی جایش را به اتحاد خواهد داد؛ ولایت فقیه، به‌عنوان پرچمدار وحدت اسلامی، ظرفیت آن را دارد که حول محور عدالت، تمام مذاهب و ملت‌های مسلمان را گرد هم آورد. 

نقش نسل جوان در احیای پیام غدیر، انکارناپذیر است؛ جوانانی که در سایه هدایت ولایت رشد می‌کنند، باید بدانند که غدیر تنها یک مناسبت نیست، بلکه یک مسئولیت است؛ مسئولیت پاسداری از حقیقت، عدالت‌خواهی، مقاومت و زمینه‌سازی برای ظهور منجی؛ غدیر، اگر در دل نسل جوان زنده شود، آینده‌ای روشن‌تر در انتظار امت اسلامی خواهد بود. 

غدیر همچنین به ما می‌آموزد که اطاعت از ولی خدا، صرفاً یک وظیفه مذهبی نیست، بلکه یک موضع سیاسی و اجتماعی است در دنیایی که قدرت‌های استکباری با ابزارهای رسانه‌ای، اقتصادی و نظامی در پی تحمیل اراده خود هستند، تبعیت از ولایت، یعنی ایستادن در صف مقاومت و کرامت انسانی. 

نویسنده: پیمان لطیفی؛ معاون علمی پژوهشی بسیج اساتید استان کرمانشاه